Yogshastra

SR No.: 011619
Original Sutra Author: N/A
Author: Shravak Bhimsinh Manek
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1899
Total Pages: 493
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 25 MB

Page 192

२०
योगशास्त्र. पासे श्राव? हुं तने धनवान् करी देखें. पडी राजा पण खार्थने माटे चाकरनी पेठे तेनी पडाडी चालवा लाग्यो; कारण के, कारण पडवाथी श्रीकृपणे गधेडाना पग पण चांप्या . पनी राजाने ओलख्याविना तेनी साथेज ते को शेठने घेर गयो. त्यां तेणें खातर दश्ने केटलोक मूल्यवान् माल लीधो. पठी तेणें ते मालने राजापासे उपडाव्यो. पठी ते एक जीर्ण उद्यानमां जश्ने तथा त्यां गुफा उघाडीने राजासहित अंदर गयो. त्यां नागकुमारी सरखी तेनी एक नवयौवन बेहेन हती तेणीने ते चोरें कवू के, आपणा अतिथिना तुं पग धोश् नाख ? एवी रीतना नाश्ना कहेवाथी, ते राजाने कुवाना कांगपासे रहेला एक आसनपर तेडी गश्. त्यां तेना पग धोतां तेणीयें तेनो कोमल स्पर्श अनुजव्यो; तेथी विचारवा लागी के, आ कोश्क कामदेव सरखोज माणस लागे , एम विचारि अनुरागथी तथा दयाथी तेणीयें राजाने कयु के, पग धोवाना मिशथी श्रा चोर, लोकोने-आ कुवामां फेंकी देवरावे , कारण के, तेवा चोरोने दया क्यांथी होय ? पण तारा प्रजावथी वश थएनी हुँ, तने कुवामां फेंकीश नहीं. माटे हवे तुं दूर चाल्यो जा? कारण के नहींतर आपण बनेनो नाश थशे. पडी राजा पण त्यांथी तुरत नासी गयो, कारण के, बुद्विमान् लोको पोतामां पराक्रम बतां पण, वेरीने बुद्धिथी मारे ले. पनी ज्यारे राजा गयो, त्यारे तेणीयें चोरने कयु के, था तो चाल्यो जाय रे कारण के पोताना नाशनां रक्षणमाटे पण बुद्धिमानो तेवोज प्रपंच करे ने ते सांजली मंडिक पण हाथमा तलवार लश्ने वेतालनी पेठे तेनी पाल दोड्यो. पनी राजा पण तेने नजदीक आवतो जोश्ने, चोक्टामा उन्ना करेला एक पत्थरना स्तंजनी पाबल जरा गयो, पडी ते क्रोधांध मंडिके ते स्तंजनेज माणस जाणीने ते पर तलवार मारी तेने पाडीने पोताना स्थानकप्रत्ये चालतो थयो. पठी राजा पण चोरना मलवाथी खुशी थरने पोताने स्थानकें गयो. पडी राजा पण प्रजाते रयवाडीना मिशथी, ते चोरने सारी रीतें उलखवामाटे त्यां गयो त्यां कापडनी उकानपर, वस्त्रोने तुणता, तथा थोडंज खुल्लु राखेल , मोहोडं जेणे, एवा ते चोरने तेणें सारीरीतें उलखी कहाड्यो. पडी राजाए मेहेलप्रत्ये श्रावी, एंधाण श्रापीने केटलाक माणसोने ते चोरने बोलाववा मोकल्या. ते माणसोने