________________
(૨૭)
, દેવચ્યવન, તથા વહાલાંના વિયેગથી દુખી છેફિધ, ઈર્ષ્યા, અહંકાર, કામદેવથી અતિ પીડાયેલા છે, તેથી હે આર્ય !—(ઉત્તમ) પુરૂષ! અહીં કંઈપણ સુખ વર્ણવવાયોગ્ય હોય; તે વિચારીને કહે; (વિગેરે સમજવું.).
તેથી, આ પ્રમાણે ચાર ગતિમાં પડેલા સંસારી છે જુદા જુદા રૂપે કર્મવિપાકને ભગવે છે, તે જ સૂત્રકાર બતાવે છે. “સતિ પ્રાણીઓ વિદ્યમાન છે. તેઓ ચક્ષુઈદિયથી વિકળ તે દ્રવ્યધા છે, અને સારા-માઠા વિવેકથી રહિત ભાવઅંધ પણ છે. તેઓ નરકગતિ વિગેરેના દ્રવ્યઅંધકારમાં તથા મિથ્યાત્વ, અવિરતિ, પ્રમાદ, કષાય વિગેરેના કર્મવિષાકથી મળેલા ભાવઅંધકારમાં પણ રહેલા (શાસ્ત્રકારે) વર્ણવ્યા છે. “જિ ” વળી, તેવી કુષ (કેઢ) વિગેરેની અધમ અવસ્થામાં, અથવા એકે દ્રિયની, અથવા અપચૌપ્તિ અવસ્થાને એકવાર અનુભવીને પાછું કર્મ ઊદય આવતાં. તેમજ, અવસ્થાને વારંવાર અનુભવીને ઊંચ-નીચ તીવ્રમંદ દુઃખ વિશેષના સ્પર્શને જીવ અનુભવે છે. આ બધું તિર્થંકરે કહેલું છે. તે કહે છે. આ બધું તીર્થકરે પ્રકર્ષથી અથવા પ્રથમથી કહેલું છે, માટે પ્રવેદિત છે. તથા હવે પછી, કહેવાતું પણ તેમનું કહેલું છે. “સંત” જી વિદ્યમાન છે. એટલે, (વાસ ધાતુને અર્થ શબ્દ, તથા કુત્સાના અર્થમાં છે. માટે,) જેઓ વાસ કરે છે, તે વાસ કા (બેલનારા)
