________________
(૨૬) शोक वियोगायोगै, र्दुर्गत दोषैश्च नैकविधैः ॥२॥
બાલપણુમાંથીજ રોગો વડે ડંખાય, અને મૃત્યુ સુધી (મણું પર્યત) શેક વિગ તથા કેગ વડે તથા અનેક પ્રકારના ગરીબીના દ વડે પરાભવ રહેલ છે.
क्षुत्तृड हिमोष्णानिल शीतदाह दारिघ्र शोकप्रिय विप्रयोगः दौर्भाग्य मौान भिजात्यदास्थ वैरूप्य रोगादि भिर स्वतंत्रः ॥ ३ ॥
ભૂખ તરસ ઠંડ તાપ પવન તથા ઠડે દાહ તથા દરિ. દ્રતા શેક વહાલાંને વિયેગથી, તથા દુર્ભાગીપણું, મૂર્ખતા, નીચ જાતિ, તથા દાસપણું, કુરૂપ, તથા રોગોથી આ મનુષ્યદેહ સદા પરતંત્ર છે.
દેવગતિમાં પણ ચાર લાખ એનિ, ર૬લાખ કુલ ટિ છે, તેમાં પણ અદેખાઈ, વિષાદ, મત્સર થવનભય, શલ્ય વિગેરેથી પીડાયેલા મનવાળાને દુખને જ પ્રસંગ છે. સુખનું અભિમાન તે, આભાસ માત્ર છે. કહ્યું છે કે
देवेषु च्यवन वियोगदाखिए मोघेया मदमदनाति नापिए आर्या ! नस्त दिह बिचार्य सं गिरन्तु यत्सौख्यं किमपि निवेदनीयमस्ति ॥ १ ॥
