________________
આનંદઘનની ભાષાવિચારણુ. અવકાશ (૧૬-૨). ઉન્માદ (૩-૫) પદપાળી (૧૯-૭) પ્રતિભાસ (૧૬-૨) દે ચાચના (૩-૬) એકમના ૯-૨) સાત્વિકી શાલ ૧૮-૫) ઘણહિહા (૮-૩) ગાઢી સગાઈ (૧૯-છે લખાસી (૧૧-૧) ઢ મડે ૧૧-૪) કરસાલી (૧૯૦૫). દેહગ (૯-૬)
હે દિઓ (૧૫–૫). પાપ (૨૨-૮) વકલ (૭-૪) સંધિ (૧૬-૬)
પરિકર (૧૬-૧૧) નિદાન ( ૧૮) સુચિ (૯૨)
સાજન (૨૨-૨). નયણ (૧-૨) કાણ (૧૯-૨)
ઇઢિયરામી (૧૧-૨) આ (૧૭-)
મૂલ (૧૯-૧) કીસડી (૨૨-૬) સહી (૨૦-૬) અમ ઉપ-૧) દશ ૧૬–૯)
મનરાવાલા (૧૨-૧) કણ (૨૦-૨). નિસપતિ (૨૨-૮) ભારી (૧૮-૪) કશુ (૨૨-૪)
નરખેટ (૧૩-૧) મતવાસી (૧૧-૬) વરે પડે (૧૫–૫) ધીંગ (૧–૧) ચતુરાઈ (૧૨-૫) સુણે (૧૬-૧૦) સીઝ (૧૦-૩)
તીક્ષણતા (૧૦-૧) નિરત (૧૬-૧૧) કિરે (૧૫-૧)
પરખાય (૧૬-૧) નમો મુજ (૧૬-૧૩ જલલિહા -8) પરબડી છાહડી (૧૮-૨) ભારે (૧૭-૧) ચિત્તમે (૧૪-૭) કયુ (૨૦-૧) હટ (૧૭-૪) રગથ્થુ (૧૫-૧) તરસ (૪-૬) ટેલે (૧૭-૭)
જેતી (૧૫-૪) કિરયુ (૨-૧) જેલે (૧૭-૭)
અલવે પાસે(૭-૩) પીજીએ (૧૮-૫). અબ (૧૯-૧)
અહીં ધુર, હ, પણ-શબ્દનો અર્થ વિચારવામાં આવશે અથવા બીજા શબ્દોને ઉપગ અથવા અર્થ કે પ્રત્ય વિચારવામા આવશે તે તેઓનું મૂળ મારવાડ અથવા ખાસ કરીને મુદેલખંડ અને ઉત્તર હિંદમાં જતું જણાઈ આવશે. સે કે ઘણુદિહા, ધીંગ કે બેટ, લબાસી કે રઢ એવા શબ્દોને ગુજરાતી બોલતા કાઈ પણ વિભાગના કહી શકાય, કઈ પ્રાંતને તે ઉદ્દેશી શકાય એમ મને લાગતું નથી. ઉપરના દરેક શબ્દ પર વિસ્તારમયથી ટીકા કરી નથી, પણ સુજ્ઞ વાચકે તે વિચારી લેશે અને કોઈ શબ્દને અર્થ ન સમજાય તે ટબા સાથે વિચારો તે જે વિચાર હું અહીં બતાવવા માગું છું તે જણાઈ આવશે.
હવે રતવમાં આપણે કેટલાક વાક્યપ્રણે વિચારીએ જે પણ એ જ હકીકતને વધારે સ્પષ્ટ આકારમાં બતાવવા ઉપયોગી થાય છે.
