________________
૧૪૬
. વિશ્વોદ્ધારક શ્રી મહાવીર વિકસવાની તક જ મળતી નથી અને પવિત્ર વિચારબળ સિવાય જીવન કાર્યમાં પણ પાવિત્ર્યની ફોરમ ક્યાંથી મહેકી શકે?
સાચું જીવન જીવવા માટે શરીરની ચાર દિવાલોની બહાર ડોકાવવાની જરૂર છે પણ જ્યાં સુધી શરીરમાં પુરાઈ રહીશું ત્ય સુધી ઇન્દ્રિયોના બેલ ઉપર જ જીવન વિતાવવું પડશે અને એવા જીવનથી સ્વપરના અહિત સિવાય બીજું પરિણામ નહિ આવે. સુષુપ્ત આત્મ જ્યોતિને જ્યારે વિષયોના લાલ ઘૂમ્મસમાંથી બહાર નીકળવાની તક મળશે ત્યારે જ આપણું જીવન હળવું અને કૃત્યકૃત્ય બનશે. કેવળ પચ ઇન્દ્રિયોને પોષવા માટે જન્મ નથી, જન્મીએ છીએ તે જીવવા, નહિ કે મરી જવા. અને જન્મીને ત્યારે જ જીવી શકાય, જ્યારે જીવનના સાચા મૂલ્યની ખબર પડે? જીવનને એની બાહ્ય જરૂરીઆતો પૂરી પાડવા માટે જીદગીની પ્રત્યેક પળ ગુમાવનાર માનવી, મરી મરીને ઊભો થતો ગણાય કારણ કે
જ્યારે જ્યારે એને જરૂરીઆત મેળવવાના પ્રયાસમાં નિષ્ફળતા ? સાંપડે, ત્યારે તે વિવશ બની જાય અને મૃત્યુને આરે જઈને ઊભે , રહે. વળી વર્ષે બે વર્ષે સફળતાની તક આવે ત્યારે હર્ષઘેલા બનીને ' ઉભે થાય. આ વાસ્તવિક જીવનની આ રીત ન હોય. એમાં તે સ્થૂલ જાવક કરતા સૂક્ષ્મ આવક વધારે હોય. શરીર વડે છ કલાક મહેનત કરવી પડે તો બાકીના સમયમાં તે જ શરીરને ધર્મનાં ઉજજવળ કાર્યોમાં ગોઠવી શકાય; જેમ બાહ્ય જરૂરીઆતો ઘટે તેમ તેમ ઇન્ડિયા માત્માને રંગ પકડતી ચાય. પશુ પણ ખાઈ-પીને મોજ કરે છે. કેવળ બાહ્ય જરૂરીઆતો પાછળ મમવું એ માનવ જીવનને હેત નથી. ઉત્તરોત્તર આધ્યાત્મિક વિકાસ અને શાશ્વત શાંતિના રાહે ડગ માંડવા એ માનવ જીવનને હેતુ છે તે હેતુને બર લાવવા માટે જ શ્રી મહાવીરે રાજપાટ તજીને સાધુધર્મ અંગીકાર કરેલો. તેમજ .
