________________
રાજગૃહી
૧૪૫ જીવવાની રીતઃ–તેના મુખ્ય બે પ્રકાર. એક શરીરમાં જીવવુ, બીજુ દુનિયામાં જીવવું. શરીરમાં જીવવું એટલે શારીરિક વિષયને સંતોષવા કાજે જીવન વહવું. દુનિયામય જીવન એટલે શરીરને ટકાવવા સાથે આમાના વિશ્વમય જીવનને ખીલવવું. આજે આપણું જીવન લગભગ શરીરને લગતું છે. બે ત્રણ વખત જમવું, કમાવું, એકબીજાની વાત કરવી ને રાત્રે ઊંઘી જવું એ આપણી આજની દૈનિક જીવનચર્યા છે. જ્યારે શ્રી મહાવીર સ્વામીના સમયના માણસોની જીવનચર્યા આપણી આજની જીવનચર્યા કરતાં ઘણાજ ઊંચા પ્રકારની હતી. શ્રદ્ધાપૂર્વક ડાળીને વળગી રહેતી પિયણી જેમ પુષ્પનું રૂપ ધારે છે તે રીતે તે સમયના લે ધર્મની આંગળી ઝાલીને જીવન વ્યસ્તત કરતા. તેથી તેમનું મને બળ મક્કમ, શરીર સુદઢ અને આત્મા અડાલ રહે, આજે ધર્મની આંગળી છોડીને જીવન વીતાવતા ' માણસેમા એથી વિપરીત ચંચળ ચિત્ત, ડાલતું શરીર અને સૂતેલો આત્મા માલમ પડે છે.
શ્રી વિરે પ્રકાશે જે ધર્મ તે સમયના માણસને સર્વ રીતે કલ્યાણકારી નીવડતા હતા, તે જ ધર્મ આજે પણ જીવન્ત છે. તેના તે સમય જેવા ઉપદેશ (પૂ સાધુ-સાધ્વીઓ) પણ મોજુદ છે છતાં આજે આપણી જીવનદશા તે સમયના માનવોની તુલનામાં બહુ જ નીચલા દરજજાની ગણાય તેવી થઈ પડી છે તેનું કારણ? કારણ એજ કે આપણી નજર નજીકનું જોવામાં જ રસ ધરાવે છે, ભૂત કે ભાવિના ખ્યાલની દરકાર આજે આપણને રહી નથી. સારાસારો વિચાર કર્યા વિના ગમે ત્યાં દોડીએ છીએ અને પરિણામે આપણી જીવન શક્તિનો અખૂટ કરે કાર્યના પવિત્ર પ્રદેશમાં વહેવાને બદલે અકાર્યના પ્રચંડ સહરામાં મળી જાય છે. ઈન્દ્રિયોને ગમે તે ઉત્તમ, એવા વિચારો આજે આપણું પવિત્ર અંતર–સરના બને કાઠે પ્રતિપળે અથડાઈ રહ્યા છે જેથી વિચારના સુરભિમય કમળોને
૧૦
