________________
૧૦૩
વિહાર અને પ્રકાશ વર્ષણ
સાધુ મારે બારણેથી પાછા જાય ! આ પ્રશ્ન સુલતાને ભારે લાગ્યો. તેની પાસે હવે હતું નહિ, તે કારણે તે દુઃખી થઈ લાખોની કિમતના ત્રણ ઘડા કરતાં સાધુને વહોરાવવામાં મહાન લાભ સમજતી હતી. આંખો સામેથી સરી જતા એ લાભની કલ્પનાએ તે આકુળવ્યાકુળ બની હાથ જોડીને તે સાધુ સામે ઊભી રહી. દુઃખ નમ્ર નયને ઊંચા કરતાં જ તેની નજરે સાધુને સ્થાને એક દેવ પડે. તે સુલતાના આદર્શ જીવનની કસોટી કરવાને આવ્યો હતો. કસોટીમાં વિજય નીવડેલ સુલસાને તેણે ધન્યવાદ આપે અને મનગમતું એક વરદાન માગવાની ઉદારતા બતાવી:
સુલાસા શ્રાવિકાને સંસારમાં દુઃખ ન જણાય કારણ કે સંસારમાં રહેવા છતા પણ તે ઉચ્ચ પ્રકારનું જીવન જીવે છે. છતાં તેને પોતાના પતિનું દુઃખ ખ્યાલમાં જ હતું, ને સુલસાએ દેવ પાસે પુત્રનું વરદાન માગ્યું. તે વરદાન દેવે આપ્યું અને બત્રીસ ગોળીઓ આપી જે એક પછી એક ખાવાથી અમુક સમય ને અંતરે એક પછી એક એમ બત્રીસ પુત્રનો જન્મ થાય. પછી દેવ અંતરીક્ષે વરી ગયો.
* દેવ ગયો. સૂસાએ વિચાર કર્યો. બત્રીસે ગોળીઓ સાથે લઇ લઉં તે ? જુદી જુદી ખાવાથી બત્રીસ પુત્ર જન્મે, તે બત્રીસેયની - ખબર રાખવા જતાં મારે ધર્મ કાર્યમાં બાધા નડે. માટે બત્રીસ સાથે લઉં અને તેના પરિણામ સ્વરૂપ બત્રીસ લક્ષણે પુત્ર અગણે રમત થાય તો શું ખોટું ? એમ વિચારીને સુલસાએ એકી સાથે બત્રીસે ગોળિીઓ ગળી લીધી. દેવના વચન પ્રમાણે આયીને ગાળીઓ અસરકારક નીવડી. પણ તે સાથે, એકી સાથે બત્રીસ લીધેલ હોવાથી તેના શરીરે બત્રીસેય ગર્ભની અસહ્ય વેદના થવા લાગી. સુલસાએ પુનઃ તેજ દેવને મયી દેવ હાજર થા. વિઘનિવારણ ઉપાય પૂ. હવે દેવ પાસે ઉપાય નહોતે. છતાં પીડા ઓછી જણાય તે સારૂ ઉપાય સૂચવીને તે * ચાલ્યો ગયો.
