________________
૪
વિશ્વાહારક શ્રી મહાવીર
તેજ પળે કેટલાક ભવ્ય સાધુએ પડયા. નયસારનું હદય તેમને જોતાંજ નાચવા લાગ્યુ. તેમના ચરણ ચુંમવાની તેની આકાંક્ષા ગતિમાન બની. તે દોડતા તેમની સામે ગયા. નત મસ્તકે તેમનાં આશિકુસુમે ઝીયાં; તે મેક્લ્યા. “ આ પ્રતિભાસ...પન્ન દેવતા, આપ અહી કયાંથી ? અલધ્ય આ અટવીમાં ચરણ સ્થાપવાની કેમ જરૂર પડી ? ’’
'
“ હે ભવ્ય ? સાંભળ, અમારી વાત, અમે સાધક છીએ. આત્મ સાધના એ અમારા પરમ આ ધમ છે. અનેક ગ્રામ-નગરામાં વિચરતા અમે, એક વણઝારની સાથે અહીંથી દૂરના પ્રદેશમાં થેાભ્યા હતા. કારણ કે વણઝારા સવ` માના ભોમિયા હોય છે. ભાજનવેળા થતાં અમે પાસેના ગામમાં ભિક્ષાર્થે ગયેલા. ત્યાં અમાને વિસારી વણઝારા એની વણઝાર સાથે આગળ નીકળી ગયા. અમેને ગામમાં ભિક્ષા ન મળી. અમે તુરતજ મુકામપર આવ્યા. આવીને તપાસ કરતા જણાયુ કે વણઝાર ઊપડી ગઇ છે. અમે તે વણઝારની પાછળ વિહાર આદર્યું. છતાંયે સાચા પન્થ ન પામી શકયા. સૂર્યના પ્રચંડ તાપમાં ઝીલતા, કર્મ રજને દૂર કરતાં અમે ચાલ્યાજ કર્યુ, અને અત્યારે તારી સમીપ આવી ઊભા છીએ. ખેલ ! તારે શું કહેવું છે ? ”
ગુરુદેવ ! ભેાજન તૈયાર છે. તે લઇ મારાપર અમીદષ્ટિ પાડે અને મને પાવન કરો. આ અટવીમાં આપનાં દર્શન મતે વિધિના કાઇ અકલ્પ્ય સકેતનું દર્શન કરાવી જાય છે. મારા આત્મા આપના દર્શને અનેરા આનંદમાં ગરક થઇ રહ્યો છે.
""
((
સાધુ મહારાજને પ્રસન્ન વદને અન્ન વહેારાવી નયસાર તેના સેવકા સાથે જમવા બેઠો. સાધુએ દૂર જઇ પેાતાનું સ્થાન પ્રમા આહાર લેવા ખેડા. અન્ન આરોગતા નયસારના અંતરમાં એકજ વિચાર રમતા હતા “ ભાવેલી ભાવના તરત સફળ થઇ મારૂ દારિથ્ર પ્રીટી ગયું. મારૂં અંધારૂં શમી જશે. મારૂ' કલ્યાણ થશે.
""
