________________
છેક તેમના અંગુઠાને દાબે છે અને કોઈકવાર અનીતિ અને અધર્મના સંકેત પણ કરે છે, તેમ થતું અટકાવવાને માટે એ પાદુકા સ્પર્શની રીતિ પસંદ કરવા જેવી છે. પિતાના પહેરવેશમાં પણ આ મહારાજની ઘણી સાદાઈ નજર આવી. જરી કસબના વસ્ત્રો પહેરવાને બીજા મહારાજેન જેવો એમને શેખ નથી. “અમારે આચાર્ય (ધર્મગુરૂઓ) ને છેલછબીલાપણું શા માટે જોઈએ?” એવું એમનું બોલવું હતું. તેઓ કેવલ એક ધોતી અને એક ઉપર ઓઢીને હંમેશ સાદાઈથી રહે છે. બહાર પણ એજ પહેરવેશમાં તેઓ પધારે છે. આ સંપ્રદાયના આચાર્યાની અસલ રીતિ એવી જ હતી એમ શ્રીમદાચાર્યજી મહાપ્રભુજીની છબી જેવાથી સ્પષ્ટ માલમ પડશે એમ આ મહારાજશ્રીનું કહેવું હતું, અર્થાત્ આ મહારાજની રીતભાતથી ઉભી થએલી ચર્ચાવડે હજારો લોકોની આવજા નિત્ય ચંદાવાડીમાં થવા લાગી. જેમ જેમ ખબર પડતી ગઈ તેમ તેમ નવા વિચારના–પતાને સુધારાવાળા કહેવડાવનાર–પણ એમને ત્યાં દીઠામાં આવ્યા.
પિતે થીરઠામ થયા પછી ચંદાવાડીમાં દરરોજ સાંજરે વૈષ્ણવોને ધર્મોપદેશ આપવાનું ચાલું કર્યું એ ધર્મ ધ સાંભળવાને પુષ્કળ લેક ભેગું થતું. એ ઉપદેશ પ્રથમ સંસ્કૃતમાં શાસ્ત્રી વાસુદેવાચાર્ય કરતા હતા અને તેજ બાબત ગુજરાતી ભાષામાં પંડિતશ્રી ગલાલજીના શિષ્ય શ્યામજી વાલજી, જેઓ શ્રીનાથધારના ટીકાયત મહારાજશ્રીના ઉપશાસ્ત્રી છે, તે વિસ્તારથી સંભળાવતા હતા. તેમાં હરિભક્તિ, વૈષ્ણવ સંપ્રદાય, જીવસ્વરૂ૫ ઇત્યાદિ જુદા જુદા વિષયો રાખવામાં આવતા હતા. ત્યાર બાદ કોઈ પણ વૈષ્ણવને ધર્મ સંબંધી કાંઈ પણ બાબતના
