________________
શ્રીમાન્ વીરવિજયજી.—ચંદ્રશેખર.
સુખ માને ધન ંજય નારિ મળિ મુજ નેહસ્યું;
芯
રસવાડિ ગયા " નૃપ દેખે શેડયું ખેલતી,
સા તખિણુ નિજ ધર જાય ગેા` બેસતી. નૃપ શંકાએ ધર જાત – તથાવિધ દેખતાં, મન હરખ્યા વર્તુળ દિન એક નાટક નાચતા;
ભૂપતિ જૈત્રતા, સજ્યાએ ઉધતાં
તિહાં પણ સા પરનરસંગે શકિત ઘર દેખે તામ નૃપ શકા ટાળ પ્રેમે વદે આંસુ ભરી; એકલાં નવિ મુજ રહેવાય તુમે જબ જા રિ; ધતુરક લક્ષી નરપરે ન્રુપ સાચું ગણી, એક દિવસે ૬ પતિ જાત વન ક્રીડા ભણી. નિશિ વેલડી મંડપ સુતા સા સરપેડસી,
-
1
કીધા ઉપચાર અનેક મુર્છા ન િ ખસી; જનતા મળે સા સહુ કાષ્ટ ભક્ષણ ભૂપતિ કરે, જતા જાત્રા ખેંચર એક દેખી ઉતરે. કરૂણાએ નિષેધી ભ્રૂપને તસ જળ છાંટીયા, મત્રખળથી કરિ સા સજ સદ્ગુચિત હરખિયા; સત્કાર કરી ખેચરને વિસર્જે નામ કરી, ખિન્ન સુતાં નિશિ વન માંહિ નૃપ નિદ્રા પરી. તિહાં આવ્યા ધનજય દેખિ સા એમ વિનવે, નૃપ ઉધતાં સુખહેત ચલા દેશ પુર નવે; સા ભણે સુણ ભેળિ નારિ નરેશર જીવતાં, નવિ રહિ શકિએ પરદેશ પગેરૂ કાઢતાં. સુષ્ઠિ સા કર ધિર તરવાર ભૂપાળને મારતી, તવ લેત પડાવિ શેઠ ઉગાર્યો ભૂપતિ; ચિત ચિંતે ધનંજય પાવકમાં પ્રેમે વસે, કરિ પટરાણી હણે તાસ માહારી કિમ વૈરાગ લહી. જઇ દૂર અમે નૃતધર થયા,
થશે.
મુ
× ૧૦ ૧૪.
મધ૦
મ
મધ૦ ૧૫.
મધ
૧૩
મધ૦
૧૬.
૧૭.
૧૮.
૧૯.
૨.
