________________
૭૦૮
જૈનકાવ્યદાહન,
સ્માર ભણે એવમસ્તુતે રે, રાજ વ સૂણુ ત; રસવતિ ધરમેસ લાય કર, સખિ ભાણે વંત. ભાજન મન ગમર્તા કરિ રે, નૃપ બેઠા સચિ’ત; મંત્રિ તણે ઘર દેવતા, જાણું ભાષ યિત વસ્ત્ર અલંકાર રાયકુ રે, લિયા જે લખ ચ્યાર; દેશ વિસરજે ભૂપ, તવ પુછે વિચ્ચાર. સા ભણે અમ ધરમાં રહે રે, યક્ષ દેવ તે ચ્યાર; અસન વસન માગ્યાં દિએ, કરૂ પૂજા ઉદાર.. લક્ષ પસાય સતિકુ દિયા ૨, ગણિ બેહેન સમાન; રાય લણે હમદજીએ, ચ્યા. યક્ષનું દાન; એટલે સતિ તુમ સ્માધિને રે, અમ જિવીત પ્રાણ, યક્ષ તણી શી વારતા, કરૂ ભેટ વિદ્યાણ. ભૂપ ગએ નિજ મંદિરે રે,
હુઆ જામ
પ્રભાત;
પુલ પૂજા વિશેષ;
રથ મધ્યે નિવેશ.
ચ્યારે નિકાલ્યા કૃસે, જળ સ્નાન કરાય. ચદન કેસર લેપને રે, વંશ કર્ડ અધીએ, વાજિત્ર ગીત મહાચ્છવે રે, રાજદ્વારે ચલત; સનમુખ એ ભુપતિ, નિજ ઘરમેં થાપત નૃપ કહે રસવંત ના કરા રે, ભેાજ્ય દેવેગા યક્ષ, વેળાએ પૂછ માગત, ક્રિયા ખટરસ, લક્ષ. ખેાલત તે એવમસ્તુતે રે, કછુ દિયા નધાન; ભેાજન વેળા વહિ ગઈ, હુઆ ભૂખે હેરાન. ખાળી કરડમે દુખિયા રે, મુખ કાટાં કૃશાંગ; નૃપ વદે એ ઉ રાક્ષસા, નહી. યક્ષનુ અંગ. તે ભણે યક્ષ અમે નહી” રે, અમે। તુમચા દિવાન; શિયળવતીએ નાઇયા, રાંકા વિષ્ણુ .ધાન પતિને' નૃપ ડિને રે, કરે બદ્દત પ્રશ્ન'સ; સતકાર કૅરિસર માલે, લહે મનરેશ.
"
·
''
.
ગિ૦ ૨૦.
ગિ૦ ૨૧.
સિ૦ ૨૨.
ગિ૦ ૨૩.
!
. ધિગ૦ ૨૪.
'
"
ધિગ૦ ૨૫.
ધિગ૦ ૨૬.
મિ૦ ૨૭.
ધિગ૦ ૨૮.
ધિગ૦ ૨૯.
ધિમ૦ ૩૦.
વિઞ૦ ૩૧.
ધિગ॰ ૩ર.
ગિ૦ ૩ ૨.
