________________
- ૭૦
-
નકાવ્યદેહન.
રથ બેશી ચલતાં થકાં, દેખી નગર-
વિખ્યાત રે; - શેઠ ભણે આ શેહેરમાં, રહે સુખમાં આજ રાત રે. રશિયા ૨૮.
સા કહે ઊજડ ગામ એહ, નહિ વસ્તિ લવલેશ રે; એ ચિતે પક જડ વહુ હિત શિક્ષા હુએ કલશ રે. રશિયાહ ૨૯. હિત ઉપદેશ વાંદર, સુગ્રહિ નિહિ કીધ રે; * ધારી એમ શેઠે તદા, ફરિ ઉપદેશ ન દીધ રે. રશિયા૩૦.
ચાલતાં એક ગામડું, જિરણ કુટિર પંચાસ રે; * જોઈ સા વંદે શેઠને, દેખો શહેર આવાસ રે.. રશિયા, ૩૧.
શિતળ છાયા વૃક્ષની, સુંદર માણસ જાતે રે; - ' રણી એ 'વાસે વશી, ચાલિશું. પરભાત રે. રશિયા, ૩૨.
એણે અવસર ફૂપને તટે, જળ ભરવાને આઈ રે; માતુલ, પુત્રી દેખીને, તાતને દેતી વધાઈ છે. રશિયા, ૩૩.
માતુલ સનમુખ આવીને, તેહિ ગયે ઉછહિ રે; ,' અસન વસન ભક્તિ કરે, રાત વસ્યા સુખ માંહિ રે. રશિયા, ૩૪. ચંદ્રશેખરના રાસન, ત્રિજો ખંડ રસાળ રે; શ્રી શુભવીરે તેહની, ભાખી ચદમી ઢાળ રે.
દેહરા, - મામો મામી હરખજ્યુ, શિયળવતીને દેખ;
ભક્તિ કરે નવ નવ પરે, શેઠની વળી વિશેષ. ભાણેજીને પૂછત, પિતર ઘરે , કિમ જાત; સા કહે મુજ માતા રૂજા, કાલ સુણિ મેં વાત. સો કહે, મિથ્યા વાત છે, પણું મળો જઈ ઉછાહિ; પાછા વળતાં આવવું, મુજ સભારી આહિ. શિયળવતી તે સાંભળી, કરતી ચિત્ત વિચાર; રાતની વાત વિકીને, કપટ રચ્યું નરધાર. સાચી પણ અવસર વિના, વાત કરી વા ખાય; જિમ સલ્યા સાયર તરી, ગીત કપી ગણુ ગાય. ઊઠી પ્રભાતે ચાલતાં, મિલણું કરે સસ નેહ; માતુલ વળાવી વળ્યા, પંથ ચલંતા તેહ.
