________________
૬૬૮
જૈનકાવ્યદેહન. '
પદ્માવતિ પાસે આવે, સખિ હસ્તે પદ દેખાવે, જેનાં મનમાં લય લાવે છે લલ. પુન્ય. ૩૧. ચિત્રસેન શું નજર વલોવે, ચિતે નર ખેદ એ વે; પરભવને રાગે જોવે છે લાલ, પુન્ય. ૩૨. પણ ચિત ઠય્ પટ્ટ સાથે, હંસ હંસલી બાળ સગાથે; વન દાવ જૂઓ ધરિ ' હાથે હે લાલ. પુન્ય. ૩૩. ચિતે આમેં કિહાં દીઠું, જોઈએ તિમ લાગે મીઠું હંસ હંસી ચરીત ઉકિ હે લાલ. પુન્ય. લહી મુછી નયણુ મીએ, દેય ભયથી નાહાઠા નીચે; સખિ શીતળ જળ સિચે હો લાલ. પુન્ય. ૩૫. મૂછી વળિ સખિયે ટેળે લહિ જાય શરણ એમ બોલે; જગ નહિં કે પુરૂષને તોલે છે લાલપુન્ય. ૩૬. જે દેખી મનડું હસે, પટધર નર તે નવિ દીસે; ઈહાં લાવ વિસરાવિશે હે લાલ. પુન્ય. ૩૭. જોઈ સઘળે કહેણ દાસી, ૫ટ આપી ગયો તે નાશી; સુણિ સા રહે ચિન વિમાશી હે લાલ. પુન્ય. ૩૮. ખંડ ત્રીજે નર ખેદ જાવે, ઢાળ થી સરસ કહાવે, શુભવીર વચન રસ ગાવે હો લાલ. પુન્ય. ૩૯.
- દેહરા કુમારી વિમાસે ચિત્તમાં, અહા જગ પુરૂષ દયાળ; ચાંચ ભરી જળ લાવીયો, જીવાડણ મુજ બાળ. ત્રણ મૃતક દેખી કર્યો, પાવક જંપાપાત; હું નર ખેદ કરી મુઈ, પણ નર જગ વિખ્યાત. હંસ છવપટ ધર હશે, જાણું છું મતિ સાર; નહિ પરભવ ચિત્ર એ, કેણુ દેવે ચિત્રકારમુજ ચિત ચેર એ કિહાં ગયો,મુજ મનમાં ન સહંસ, સખિઓ લાવો એહને, પુછે તાસ કુળ વંશ. પરદેશીશું પ્રીતડી, કહે સખિ તુમ ન કરીશ;
-
જે
જે
