________________
९३०
- જેનકાવ્યદોહન,
મૈનપણે ગુરૂધ્યાનમાં, રહી વયણ ન ભાસે. હાંહાંરે રહી. ૧. મોટી જટા વડ ડાળસું, બાંધિ જપ કરતા, હાંહાંરે બાધી. કુંડ અગને ચેલ બિહૂ રે, હુત દ્રવ્યજ ધરતા. હાહરે હુત૦ - વાત નગર નારી કરે, પ્રભુ આપ પધાર્યા, હરિ પ્રભુ નરનારી આવી નમે, તસ કામ સધાર્યા. હાંહાંરે તસ૦ ૩. કઈ પતિ વશ કરવા ભણું, નિજ શોને સાલે; હાહરે નિજ કઈ અગજ અરથી થઈ રે, તસ ચરણ પખાળે. હાંહાંરે તસત્ર ૪. કોઈ મૃતવરછા, દોષથી, કોઈ રોગી આવે; હાંહાંરે કઈ મન ગમતા ભોજન કરી, કાઈ પ્રેમે લાવે. હહરે કોઇ ૫શિવ ધમાં કઈ સ્ત્રી નરા, લેઈ ફૂલ વધાવે, હાંહાંરે લઈ હવન વિભુતિ શર ધરી, કામ કરિ ગુણ ગાવે હાંહાંરે કામ૦ ૬. વેશા વૃધા તિણે સમે, દરબારથી આવે; હાંહાંરે દરબાર શિર ફરસંતા ગુરૂ પગે, નવ યોવન થાવે. હાંહાંરે નવ ૭. રમઝમ કરતિ પ્રેમશું, દરબારમેં આવે, હાંહાંરે દરબાર. વાત કહિ નૃપ પૂછતાં, યોગી ગુણ ગાવે. હાંહાંરે એગી. ૮. તે દેખી નૃપ આવિયો, નમી શીષ્યને ભાસે; હાહરે નસી૦ તમે ગીશર કહાં થકી, આવ્યા એણે વાસે. હાહારે આવ્યા. ૯. શીષ્ય કહે અમે શુરગિરી, ઉપર વન ફરતે; હાંહાંરે ઉપર બાર વરસ ભેજન વિના, ગુરૂજી તપ કરતે હાંહરે ગુરૂજી ૧૦.. દેવ દેવિ રવિ ચંદ્રમા, ગુરૂ હાજર રહેવે, હાંહારે ગુરૂ નૃપ કંચુક ધરનારિનિ, સવિ વાતજ કેહવે હાંહાંરે સવિ૦ ૧૧. તુમ ગુરૂ પાસે મોહની, હોય તો કેહે અમને, હાંહાંરે હોય જે જે માગો તે દીએ, ગુરૂ છાંનું તમને. હાંહાંરે ગુરૂ. ૧૨વશ કરવિ એક નારિ છે, નહિ કારજ દુજું, હાંહાંરે નવિ. નજર કરે ગુરૂ મુજ પરી, રયણે પગ પુજુ. હાહરે રણે ૧૩. શીખે ભણે ગુણ રાજવી, અમ ગુરૂ નિર્લભી; હાહાંરે અમર તુમ ભાગ્યે ગુરૂ જે કરે, રંભા રેહે ભી હાંહાંરે રંભા૧૪વસ્તુ અધિક ગુરૂથી નહી, હમ કથા તુમ દેવે; હાંહરે હમ,
