________________
જૈતકાવ્ય દ્વાહન.
પણ મેં તુમને ઓળખ્યા, રતિ સભાગને કાળ; સાંભળી પમ્મિલને મને, પ્રગટી અંતર ઝાળ. ચિંતી કહે નારી તે, તુમને વિસ્મય હેત; હુ આવ્યા વેશાંતરે, ખીને નહી સત. એમ કહી ચિંતે મુઝ સરૂપ, કરે કાઇ ધૃરત ફંદ; મુઝ નારી અભિલાખીએ, વિદ્યાધર મતિ મદ. પણ એ દુષ્ટને મારવા, કરવા ક્રાઇ ઉપાય; ચિતિ ધર ફરતા ભુવિ, સિંદૂર પૂજવ રાય. કમ્મિલ કર કરવાળશું, પૂઠે ભ્રમણ કર’ત; દેખી તસ પદ પદ્મતી, તે અનુસારે ઘર પેસતાં કંમ્ભલે, દીધે ખ દેય ભાગ કરી નાંખીયા, ગરતાં ટ્રૂપ વિ જળશાચ કરી ગયા, વિદ્યન્મતિને પુરૂષ બધા શક્તિ મને, નિશિનિ રહેત ઉદાસ. એક દિન મદિર ઉપવને, વૃક્ષ શાકને પાસ; પુઢવિ શિલા પર ઉપરે, બેઠા કરત વિખાસ. પશ્ચાત્તાપ દવાનળે, તાપિત ચિંતે કરવું નવિ ઘટે, હું શ્રાવક ઢાળ ૬ ઠ્ઠી.
ચલંત.
પ્રહાર;
મઝાર.
પાસ,
હૃદય કુમાર;
વ્રતધાર.
તેમ
( એક સમે` વૃંદાવને સામળીયા છ~એ દેશી. ) નવ વના, અતિ રંગીલી; કુચ મૂળ ભર નમી તન ડાળ, અપચ્છરરૂ પે રે અતિ ર’ગીલી;
સમે
અતિ
ધીમે ધીમે ચરણ વે, અતિ॰ રક્ત વરણુ સાડી ધરી, અતિ ચરણે ઝગત પીત કિંકણી, લાચન જલતા ઝગે, અતિ બિખાધર રદ ઊજલા, થાવમાઁ ભૂષણે, અતિ
ચમકતી ચતુરા ચાલ. મણિતિલક કપાલે હેજ, કચુક મણિ હીરા તેજ. વિધિપતિ સ્મેર વદન્ન; દર્શનથી દેત્ર પ્રસન્ન. ભૂ‰ન રાજિત તમેાલ;
અતિ
૧૮૨
3.
૪.
§.
૭.
..
૯.
૧૦.
૧.
અપચ્છ૨૦
અપ૭ર૦
અ૫૭૨૦ ૨.
અ૫૭૨૦
અપ૭૨૦ ૩.
અપ૭૦
