________________
૪૬૪
યા યા. ર. યા. પ્યા યા. થા ૩. થા૦ પ્યા યાત્ર થા૦ ૪.
પ્યારા પ્યારા
જૈનકાવ્યદેહન. જેમ ચકલા ચકલી તૃણ, બિંદુઓં આવીયાં, તું પી તું પી કહેતાં, બેહું મરણે ગયાં. નર નારીના રાગ તે, નાગર માંડવા, વાવ ચિતર મંઝાર, મેલી જમાડવા; વિષયી પ્રાણીઆ ભવમાં, દુઃખમાં પડે, વિષય રાગ નરભવ હરી, પરભવમાં નો. તન ધન જોબન આયુ, સમય જાતાં વહી, આખડલકો દંડ અખંડ રહે નહીં; તિલકપુરે કનકબ્રજ, રાણી યશોમતી, દો સુત ઉપર પુત્રી, સુનંદા રૂપે રતિ. લધુ વર્ષે ઘર ઉપર ચઢી, દેખે એક ઘરે, દેશ દેઈ ગુણવતીને પતિ તાડન કરે; નિર્દય નર લહી માને, કહે સખી મોકલી, કરે નથી વિવાહ, રહીશ હું એકલી. વલ્લભસુખ ન ગણે લઘુ, વય બાળા સહી, અનુભવ જ્ઞાન વિના જેમ, ધ્યાન કરે નહીં; જોબન વન ફળિયો તવ, અધર કુસુમ હસ્યાં, રતિઓં રીસાવ્યા કામ, દેવ અગે વસ્યા. જઠરતણી ગુરતા, કુક્ય કુર્ભે વસી જઈ, ચરણતણ ચંચલતા, ચક્ષુ વચ્ચે ગઈ, અભિનવ બનવેળા, મેળા ખેલતી, એક દિન મંદિર ઉપર, જઈ કરતી હતી. ઈભ્ય વડે ધનવંત, સમીપે તિહાં વસે,
ખેલે વસંત પ્રિયાશું, અગાસે સુરત રસે: દેખી સુનંદા વિષય, રૂચિ કહે માયાઁ, મુઝ વિવાહ કરે, જવી નરરાયને. એક દિન ઘરમુખ, તંબોલી દુકાનમેં, શેઠ વસુદત્ત રૂપસેન, લીયો સામે;
થા૦ ૫. યાત્ર
પ્યા યા
પ્યા.
૬.
યા
યા
વ્યા યા.
ઉડ
યાત્ર પ્યારા
૮.
પ્યા થા
યાદ
