________________
શ્રીમાન વીરવિજયજી.--~ધસ્મિલકુમાર.
ક્ષણભર રાજા વેગળા, કાને” પિશુ ન લગાય; નિશ્ચિત પતિ નિાતરે, વિદ્યા વિસરી જાય. ઉલ્સ ગે રહી નારીના, નવિ જે વિશ્વાસ; મસ રૂધિર તનનાં દીયાં, તેા પણ ન થઇ તાસ. લાલી કેહેતી બાપડી, અવળા ખ્યાલ મ ખેલ, જિહાંથી લાવ્યેા લાકડી, તિદ્ઘાની તિહાં જઇ મેલ. ઢાળ રે જી.
( પાપસ્થાતક ચૈાધુ વરજીએ –એ દેશી )
ધિ
વિ
ધિ ૫.
પચ પુરૂષ છળ પામીને, દેવળે રહ્યા જે; -રાજકુંવર આજ ભારવે, ચિતવતા એમ તે. ધિર્િ રમણીના રાગને, રાગે માઘા સસા, નરભ્રમણી રમણી ભલી, માને મુદ્ર ગમાર. ધિ ́. ૨. લઘુ અધવ ારસન્નિધે, ઉભા લેઇ તરવાર, નૃપસુત બળને જે કામે, એહવી કેહવી છે તાર. ચારેબાધત્ર ચિતવી, ધરીયા ડાખલા માંહી, કહાડી દીપક બારણે, જોતાં રૂપ ઉચ્છાહી કુંવર પથારી વિલેાકતાં, તવ ગીત કંપતી નાર, લધુ તસ્કર નજરે પડો, મેાહી તે તેણીવાર. નારી રાગ નદી પૂર ન્યુ,રહેવુ વાદળો છાય; મૈધ પ્રિયા ક્ષણ વિજળી, ભનર ક્રૂસતી જાય. તસ્કર લર્વણમ જલધિએ, ડુમ્મુ તન મન ઝાજ, ઊડી વળગી તે છાતીએ, મેટલી કુળપતિ લાજ. મદનમ જરી કહે ચારને, તુહીજ મુજ ભતાર, રાજ વસ્તુ રે વિલસતા, એળે ગયેા અવતાર. મ કરીશ ભ ગ તુ પ્રાર્થના, થઇ રહ્યું ધર તણી નાર, વિષયાનદીપૂરમાં પડી, પડા પાર ઉતાર. મરવુ છે તુજ ઉપરે, જે નવ અંગીકરેશ; Àાર વિચારીને’ એમ કહે, સાભળ વાત વિશેષ.
ધિ ૬.
વિ॰ ૭.
ધિ
કિં૦ ૯.
વિ
7
૪૪૯
પ.
ܝ
૭.
૩.
૪.
2.
૧૦.
1
