________________
૪૧૧
પાઠ૦ ૨૦.
પાઠકઃ ૨૧.
પાક૨૨.
શ્રીમદ્ વીરવિજયજી—પરિમલકુમાર, એમ સુણી પાઠક પાય નમી, કુવર કહે ગુરૂ રાજ રે, આજ તુમે પ્રતિબોધીઓ, સિદ્ધાવછિત કાજ રે તાત મેં શિલા શિર ધરી, મુજ મન શાસ્ત્ર ફલાણું રે, ભણી ગણી પિતૃપદાર્ચને, તુમ આણા લેઈ જશુ રે. ધમ્પિલ કુવરના રાસની, એ કહી નવમી ઢાલ રે, શિક્ષા થી શુભવીરની, વિનયી ગુણે ઊજમાલ રે
દેહરા, કુવર વચન ી રીજીયો, પવનચડ વિઝાય, દૃષ્ટિવદન સદને ગયે, તેડી કરી ગુપસાય. સ્નાન અશન વસનાદિકે, કરતા તસ મનોહાર, કહે પિતુ ઘર સમ મુઝ , વિલસોશ્રિય દિલધાર કુવર તિહાં રહેતો કે, કરી ગુરવચન પ્રમાણે, આરાધે નિત્ય વિનયથી, માત પિતા સમ જાણુ. શાસ્ત્રને શસ્ત્રકલા તણે, પામી ગુગુરૂ પસાય, પાર લહી ગૃહ ઉપવને એકદિન રમવા જાય કુસુમ મુગધ પવન લહી, રહી સ્થિર દૃષ્ટિ નિશાન, બાણુવલી બાણે કરી, વેધે તાણી કમાન એણે સમે કુસુમ દડે પડ્યો, પૃ લાગે ઘાત ચલું લક્ષથી ઓસરી, ચિતે બો ઉતપાત પુઠ દીઠી અપછા, સમ નવેવન નાર શકિતવસતઋતુ વન ગુણી આવી ચિને કુમાર તવ સા નિર્દયદય તમ વેધનકૃતચિત્ત લલ. બુધનુમુદત શરે કરી, ભેદત નયન કટાલ સા કહે સહુ લોચને કૃણ લવ ન ધરે કુહાર હુ માર માર્ગણે પીડિબ, ઉચિત ન મૃતકને માર તુ કોણ કર્યા મુતાભિધા પછે કુવર વિકાર, ચકવાની મનાતુર, બેલ વચન રાલ
