________________
૧૦
નકાવ્યદેહને ધન્ય ધન્ય જગતી મધમે રે વાલા, ધન્ય ધન્ય તાહરી માય રે; સુગણું મુજ કુળ ખાપણ કારિયું રે વાલા, હું તુજ લાગું પાય રે. સુગુણ૦ ૧૭. શેઠ કહે એ પુણ્યથી રે વાલા, પુત્ર લહે એણે પુણ્ય રે; સગુણ પચ દિયાં ગ્રામ શેઠને રે વાલા, બોલે મુખ ધન્ય ધન્ય રે. સગુણ૦ ૧૮. પાયે હરખ હૈડે ઘણે રે વાલા, રતનમ કુમાર રે, સુણ ઓળખિયો નિજ તાતને રે વાલા, મેળે શ્રીકીરતાર રે. સુગુણ૦ ૧૯. ટાબ્લે વિરહ માતને રે વાલા, કીધી સતીની સાર રે; સુગુણ પાયે પડે જઈ માતને રે વાલા, માતા હરખ અપાર રે. સુગુણ ૨૦. હૃદયકમળ ભીડ્યા ઘણુ રે વાલા, હર્ષ આસુતણ ધાર રે, સુગુણ હુઆ કુશળ વધામણાં રે વાલા, અયિ અયિ પુણ્ય પ્રચાર રે. સુગુણ ૨૧, રાણીસુત રાજાતણા રે વાલા, ટળિયાં દુઃખ જ જાળ રે; સગુણ નેમવિજય કહે નેહશું રે વાલા, છટ્ટે ખડે નવમી ઢાળ રે. સુગુણ ૨૨.
જનદત્ત ભત્રી મહીપતિ, શ્રીદર કુલદીવાણુ વસુદ નગર શેઠ તેમ, પામ્યા કેડ કલ્યાણ કામદત્ત વસુદત્તને, નદન ભણી લે રાય, ગામ દિયાં પ ચ સુંદર, હૈડે હરખ ભરાય શ્રીદા નદન દત્તને, દીધાં તેતાં ગામ: સ ભારી ઉપકારને, રાખી સઘળી મામ. સભા એક દિન રાયને, દેશાતરી ત્યાં ત, આ અતિ અભિમાન, યુદ્ધતણા પત્રયુત કૃત ભણે રાજા સુણ, કૌસલ દેશ મઝાર. ભીમસેન નગરી ધણી, કહિયે સુણે વિચાર, દરથ રાજા બહુલ નૃપ, પલીપતિ જે સીપ, નીકો કે આણા લહે, કે આ તેને છપ. તેને નૃપ ત્રિભુવન ભજે, તું નવિ માને આણ રાય કહે વહેલો થઈ, કર વચન પ્રમાણે. હા દૂત અતિશે ઘણે, તે પિત્યો તસ પાસ; મહારાજા તમે માનજો, એ આગે તમે દાસ.
