________________
જે
જે
=
5
પંડિત શ્રીમવિજ્યજી-શીલવતી રાસ. ૧૭ આપો આજ્ઞા હિત ધરી, અમે વિદેશી લોક, વાટ ન જે જે ફેરીને, જાએ પરલોક. માત મ જાણે જનમિયો. પિતા મા કહેશે પુત્ર;, નારો મ જાણે નાથ ઈમ, ઊભે આપે ઉત્ર, રે હૈયા કો નવ ફટે, કાઠે કવણુ ગુણેણ, ઘણે ઉસાસે પૂરિયો, ઘમિયો વજ હશે. સજજન વિહુણ સજના, નામ ધરાવે કાંઈ, સાચો સજન માન તો, જે વિરહે ટુક થીઆઈ. નિસનેહી (જે) નર નિગુણે, પગ પગ આપે દેવ, 'શીખ દીધી સહુ સજ્જને, રાખ્યો હૈડે રે. ગુણ અવગુણ જાણે નહિ, ધિક ધિક માનવ તેહ ભમર વળુ છે કેતકી, દુખે ન આપે છે. ચાલ્યો ત્યાથી એકલ, કેઈ ન લીધો સાથ. સતીના પદ અનુમાનથી, શીલવતી મન આથ. ચપ આવ્યો અનુક્રમે, ઊભે સરવર તીર, સતીની પૂછે વારતા, નયણે લેહેતે નીર.
ઢાળ ૪ થી.
(ચદનની કટકી ભલી–એ દેશી ) લખિયે લોકે લોચન, ઓળખિયો અહીનામુ, હો પંથી મારા, દીઠી કે સતીય શિરોમણિ, દેખાવ જી સુજાણ, હો પછી મારા. દીઠી. ૧. મૂકી દે છે ભૂલામણિ, કહિયે દે દે કરજેડી, હે પંથી મારા, બાળા બહુલા ગુણતણી, જાણે લાગી બલાય, હે પછી મારા. દીઠી૨, આવિયે ઉતાવળો, મળિયા બાંઘ પસાર, હે પથી મારા, પૂછે કુશળની વારતા, કુશળ છે વનહ મઝાર, હો પછી મારા. દીઠી. ૩. પૂછે નંદની તાહરી, આવી છે તુમ ગેહ, હે પથી મારા, આપું વધામણું તેહની, નિમુણો પૃપ વચ તેહ, હો પછી મારા દીડી૦ ૪. આવી ઈહાં અમ નદની, બેઠી સરવર છાય, હે પથી મારા, ગર્ભવતી સ્યામ ચીવરે, વરવો વેશ બનાય, હે પથી મારા. દીઠી. પ.
૪
જા, હો પથી મારા
પૂછે નદી
કરતા, ફરાળ છે વન
