________________
૧૮૨
જૈનકાયદેહન.
હાળ ૧ લી . , (હજીરાને કલાઈયો જેર રવા વળી લુંબા ઝુંબા–એ દેશી ) રાત ન જાયે તે વિના રે, ક્ષણ ક્ષણ આવે મન: અન્ન ઉદક બે નવ રૂચે, ઉસુક થયુ અતિ તન; જીવન એમ બેલે મહારાજ, કરવા આપણું કાજ. જીવન જીવે ૧. તે સાજન કયમ વીસરે રે, જેહ શું અવિહડ પ્રીત; ગુણ અવગુણ જાણે નહિ, ઘણું રાખે પૂરવ પ્રીત. જીવન જીવે ૨. તન મળવા ઘણુ આકળુંરે, ક્ષણ હૈયે દુઃખ થાય; વાસ કર્યો છે ત્યાં હો, જ્યાંહીં શીલવતી તન છાંય. જીવન જીવે ૩, નવ નારી નિરખી કરી રે, નમઈ તહી ન કાય; જીવ પંખેરૂ પ્રેમને રે, વાલાને થાનકે જાય. જીવનજીક ૪. અવસર જાણી એહવો રે, ત્રિલોચના ભણી એમ, શીખ લો તમે તાતની, જેમ વધે અમઘન પ્રેમ. જીવનછ પ. વાલાને મળવાતણે રે, અળજે હોય અત્યંત, મેળો કરે મહારાજ છે, કાંઈ ગરવા શ્રીભગવંત. જીવનજી ૬. ત્રિલોચના ત્યાંા તાતને રે, માત જણાવી વાત: આપ આણા ગુખડી હરખિત તે તે થાત. જીવન જીવ
ડે અતિશે આMીને રે, નિમુણી નદનીની વાણ; વિછે. અગાતણો, વિરહી વિરહ વખાણ. જીવન જી. ૮. વિનય વહે તુ સાસરે રે, સાસુ સસરા હેત; ધર્મ કરે દઢતા કરી વાવરજે, ધન સાત ખેત. * જીવનજી ૯. જેડી એ તુમ કેરડી રે, વાંછિત લેહે મા પ્રીતમ મનને સાચવી, નેહ વધે નવલે તેમ. જીવનછા ૧૦. કડાં દિલ જે શક્યનાં રે, સહેવા તેને બેલ; રીસ ન કરવી ત્યાકણે, તે તો ઉત્તમ કહે બોલ. જીવનજીક ૧૧, નવ સહમી લાથી દિધા રે, છત્રીસ સહસ્ત્ર તોખાર; અરધુ રાજ્ય આપ્યું ગણી, પાયકનો નહિ પાર, જીવનજીક ૧૨. સંડણ શ કરી રે, કીધુ કુવરે પ્રયાણ વળાવી ભૂપ પાછા વળે, સાથે સબળ સયાણ. જીવનછ ૧૩,
