________________
૧૮૮
જૈનકાવ્યદેહન, લક્ષ્મીવતી છે લીલા નાની, અપુત્રિણી રામાં રે; પુત્રને અર્થે આતુર બાળા, સેવે યક્ષ જઈ કામા રે. . સુખકારી૨. કલ ને ફળ જે લેઈ બહુલા, પૂજતી પ્રેમને આણી રે, સેવા કરીને નાચે સુંદરી, દો પુત્ર દાસી સમાણું રે. સુખકારી. ૩. સેવા નિત્ય કરે સાચા મનશુ, આવી દેવળ પ્રેમે રે; કલ લેવાને પહોતી તે વાડી, દીઠ પુજ તેણે સામે રે. સુખકારી ૪ વૃક્ષભણી તેણે નિરખ્યાં નેહ, પુષ્પ ન લાભ કઈ રે; આવી પુંજતણે અનુમાને, આવી દીઠી તેણે સેઇ રે. સુખકારી૫. પુજ માંહેથી પુંડરિક સમોવડ, દિઠ બાળ પ્રધાન રે; શિર અનોપમ કંચન વરણે, લાગ્યું દેખતાં તાન રે. સુખકારી. ૬. લીધે બાળક સીધે કરતલ, કામિતકારી રગે રે; ચીવર છપાવી આવી મદિર, ઉલટ આણી અંગેરે. સુખકારી છે. નિશાણ વજાવે ગાવે ગેરી, ભેળી મતિ મન આણી રે, ગૂગર્ભ એણે પુત્ર એ પ્રસ, શેઠ કહે એમ વાણી. . સુખકારી. ૮. બીજે દિવસે સ્થિત જાગરિકા, ત્રીજે ઈદુ તપન દેખાવે રે, છઠ્ઠી રાત્રે ધર્મ જાગરિકા, નારી હર્ષ ઉપજાવે છે. સુખકારી૮. બારશમે દીન શાચનુ કારણ, માડણ સઘળો એકરે; શેઠના મનને ભરથ એ, ભૂરિ ભાગે કરી સીધ્ધો રે. સુખકારી. ૧૦.
કાચારે વદીત શેઠે, અગણું લીએ નામ દીઠ રે; રગુપ્ત તસ નામજ એ, કાવ્યો મને કર મીઠે રે. સુખકારી. ૧૧. ઓચ્છવ મહોચ્છવ માંડવો જે બદીજન વર બેલે રે; પૂરવ સચિત બહુલા સાથે, કુવરતણે કણ લે છે. સુખાકારી. ૧૧. નંદનની પરે નિરખી નેહે, હીંડેલડે ગીત ગાતી રે, દેખી દેદાર તે કુવરકેરે, ચુખભર ભીડે છાતી રે. સુખકારી. ૧૩, જે દીનથી અો આપણે ગે, ગભ ધર્યો તેણે ધારીરે, એણે પુખ્ય પ્રકટ એ પ્રેઢાં, જે સહુ નરનારી રે. સુખકારી. ૧૪. બીજ ઈદુ જેમ દિન દિન વધતો, કલાવત કુમારે રે; હરખે માતા મનડે કેડે, શેવે નહિ અલગારે છે. સુખકારી. ૧૫.
