________________
અરૂણોદય પહેલાં એ આવ્યા, તબુમાં સીંહાસને પધરાવ્યા છે થયું નગર સર્વેમાં જાણ, આવ્યા પરમેશ્વર પરમાણુ / ૬ બાઈએ સામએ જાવાનું કાહાવ્યું, નાત લોકના મનમાં ભાવ્યું છે શ્રાવકજનને તે હર્ષ ન માય, નવા પોશાગ અંગે સોહાય | ૨૭ સખીલા શ્રાવક સુખકારી, બન્યાં નતમ નર ને નારી | તે સમાની શોભાને નહીં પાર, બનીઠની આવ્યાં બાઈને ઠાર | ૨૮ આણસુરગછના જેહ, રત્નગુણ સુરીશ છે તેહ છે. મેનામાં બેથી તેણુવાર, આવ્યા ગંગાની મઠ મોઝાર | ૨૮ વાજે વાછત્ર નાના પ્રકાર, ચાલ્યા સામૈએ તેણીવાર મળ્યા લોક હજાર તે ઠારે, ગુણીજન આવ્યા ગંગા કીનારે I ૩૦ દેખતાં દેવ દીલમાંહી ભાવ્યા, કુમકુમ અક્ષતથી તે વધાવ્યા રત્ન ગુણ સુરી છે સુપાત્ર, ભણાવ્યું તેમણે તો સનાત્ર ૩૧ પછી પાલખીમાં પધરાવ્યા, શોભીતા શણગાર ધરાવ્યા છે કર્યો પુરમાં પ્રભુએ પ્રવેશ, શોભા વરણું શકેશું દેશ ને ૩૨ ગાએ ગીત શ્રાવકની નારી, જાઊં તે પર તન મન વારી | થાએ વાજીંત્રતો બહુ સહારે, લેક જોવા મળ્યા ઠેરઠરે છે ૩૩ આવ્યા ચઉટ ચેક મોઝાર, તે શોભાને કરૂં વિસ્તાર છે. ગામને ગૃહસ્થ મંડળ જેહ, પધાર્યા વરઘોડામાં તેહ ૩૪ દીસે લોક તણું ભીડ ભારી, ગાએ કોકીલ સ્વરથી નારી છે પિળે પુષ્પ ગ્રહી રહી પ્યારી, વધારે વારણા લેતી વારી | ૩૫ થયે આનંદ સઉને અંગે, પધાર્યા પ્રભુ પૂરમાં ઉમંગે છે ચઇત શાંતી નાથનું જ્યહે, લેઈ ચાલ્યા પ્રભુને ત્યારે ૩૬ શોભે દેવ તે દેવને ઠામ, માટે ત્યાં આ છે મુકામ . લાગ્યાં સરવ પ્રભુને પાએ, પછી સરવે થયાં છે વીદાયે || ૩૭ હવે ત્યાર પછી શુંથાએ, ભુર જોશી તે કહે મહીમાએ,
ઢાળ ને ૪ ધારો-લાવણી. મેરા પ્રભુ ૫ ચંદ્ર બંકા જતમાં હે જીનકાઇંક એ દેશી || પ્રભુએ બુદ્ધિ સારી દીધી, નામના નવ ખંડે કીધી છે.
