________________
પ્રસંગ તેવા છતાં પોતે હીંમતથી જુબાની આપી સરવે શ્રેતા ઓન દીલ ખુશ કીધાં હતાં. કછો ચાલતાં દરમીયાન તેમના સાથી ટ્રસ્ટી મિ. ખીમચંદભાઈ ગુજરી ગયા તેથી તેઓ એકલા ટ્રસ્ટીમાં રહે હતા પણ એ કેવળ ભાઈ સામે પોતે એવી બાહસીથી ભણ્યા હતા કે જેમાં આખરે શેઠ કેવળભાઈની સામે તેઓ ફતેહમંદીથી પાર ૫ડયા અને આખરે સત્યને જય કહેવડાવ્યો.
આ કેસથી તેમની વિખ્યાતી ઘણીજ થયેલી હતી અને તેવાંમાંજ એવો પ્રસંગ બન્યો કે કપડવંજમાં સને ૧૮૮૨ની સાલમાં કોલેરાના ભયંકર મરજે દેખાવ દીધું અને કેટલાક અણસમજુ લોકો એવા કે સરકાર તરફથી તેને માટે મળતી દવા લેવાને ના પાડતા જેથી તે વખત અને તેજ રોમ દુર થવાની મદદમાં આવેલા કલેક્ટર મેહેરબાન ગ્રાંટ સાહેબે એવો હુકમ ફરમાવ્યો છે, કોલેરાના રોગીને ગામ બહાર તેમને માટે બંધાવેલા ઝુંપડામાં લઈ જઈ ત્યાંહાં રાખવા. આવા તેમના હુમથી ગામની રૈયત ઘણું ધાભરી બની ગઇ પરંતુ સાહેબની પાસે પિતાની દાદ માગવા જવાની કોઈની હીંમત ચાલી નહીં ત્યારે ગામના ઘણું ગૃહસ્થ મજકુર શેઠ નહાલચંદભાઈ કે જેઓ તેવામાં પિતાની ચાતુરી અને હીંમતથી નગરશેઠ તરીકે ગણુતા હતા, તેમની પાસે ગયા અને તેમને સાહેબ પાસે જઈ યિત ઉપરનું દુઃખ ટાળવાને માટે વિનંતી કરી કહ્યું તેથી તરતજ એ જવાન હીંમતવાન નરે રિયતનું દુઃખ ટાળવાને શ્રમ લીધે અને મે, કલેક્ટર સાહેબ પાસે જઈ પિનાની લાવણ્યતાના બોલથી સાહેબ પાસેથી તે કામ ફતેહ કરી આવ્યા તેને માટે તો આજે પણ લેક વખત વખતના પ્રસંગમાં યાદ કરે છે.
આ શહેરની અંદર આવા એક હીંમતે બહાદુર શેઠની જરૂર રમત ને ઘણી હતી, પણ કહેવત છે કે “જે નરને ખપ અહીં તે નરને ખપ તહીં.” એ કહેવત પ્રમાણે જગ્નકર્તા પ્રભુએ દયાળુ શેઠને સંવત ૧૮૩૮ના પિશ વદી ૧ને રોજ રાજનગર (અમદાવાદ) મેથી પિતા પાસે સ્વધામમાં બોલાવી લીધા.
