________________
[?]
आचारांग - मूळ तथा भाषांतर.
जे दीहलोग ' सत्यस्स खेयन्ने, से असत्थस्स खेयन्ने; जे असत्थ
૧
स्स खेयन्ने, से दीहलोगसत्थस्स खेयन्ने । [२९]
वीरे हिं एवं अभिभूय दिठ्ठे संजतेहिं सया जतेहिं सया अप्पम
तेहिं । [३०]
"
जे पत्ते गुणहिए, २ से हु दंडे पच्चति । तं परिण्णाय मेहावी, इयाणिं शो, जमहं पुव्वमकासी पमादेणं । (३१)
लञ्जमाणा पुढो, पास, अणगारा मोति एगे पवयमाणा ; जमिणं विरूवरूवेहिं सत्थेहिं अगणिकम्मसमारंभेणं अगणिसत्यं समारंभमाणे, अण्णे अणेगुरूवे पाणे विहिंसति । (३२)
१ ( दीर्घ लोकः खलु वनस्पति कायोज्ञेयः ) २ ( गुणा: अ-निगुणाः तेषुस्थितः )
जे पुरुष, दीर्घलोक अर्थात् वनस्पति तेने वाळवानुं शस्त्र जे अग्निकाय तेनुं स्वरूप जाणे छे ते संयमनुं स्वरूप जाणे छे, जे संयमनुं स्वरूप जाणे स्छे ते वनस्पतिना शस्त्ररूप अग्निकायनुं स्वरूप जाणे छे. (२९)
आ वातने संयत एटले प्राणातिपातादिक पापथी अलग रहेनार अने हमेशां निर्दोषपण चारित्र पाळवायां यत्नवंत, अने अप्रमादी, एवा पराक्रमी पुरुषोए परीषादिकोने हरावी केवळज्ञान पामी साक्षात् दीठी छे. (३०),
जे प्रमादी थइने अग्निसमारंभमां वर्त्या करतो होय ते जुलमगार कहेवाय छे. एवं जागीने बुद्धिमान् पुरुष विचारे छे के जे अगाउ अग्निसमारंभ क्यों छे ते हवेयी नहिं करूं. (३१) -
केला शरमाता का वोले छे के अमे अणगार छीये, पण ए तेमनो फोगटनो बकवाद छे; जे माटे तेओ अनेक प्रकारे अग्निनी तथा ते साये बीजाअनेक जीवोनी हिंसा कर्या करे छे. [३२]
