________________
[ ३२४]
आचारांग - मूळ तथा भाषान्तर.
से भिक्खु वा [२] अभिकखे ना अंबवणं उवागी छत्तए : जे तत्थ ईसरे जे तत्थ समाहिट्ठाए, ते उग्गहं अणुजाणावेज्जा " कामंखलु जाव विहरिस्लामो " ८८५)
से किंपुण तत्थोग्गहंस पवोग्गाहियसि ? अह भिक्खू इच्छेज्जा अंब भोत्तर वा, से पुण अंब जाणेज्जा सअंडं जनि संसताणं तहप्पगारं अब अफासुयं जाव णो पडिगाहेज्जा | (८८६)
से भिक्खु वा [२] से जंपुण अंब जाणेज्जा अप्पंडं जाव संताणगं अतिरिच्छच्छिष्णं अवोच्छिणं अफासुयं जाव णो पडिग्गाहेज्जा । (८८७)
से भिक्खु वा [२] सेज्जं पुण अंब जाणेज्जा अपंडं जाव संतागंग तिरिच्छछिष्णं वोच्छिणं फासूयं जाव पडिग्गाहेजा । ( ८८८ )
साधु अथवा साध्वी आंवाना वनमां (मुकाम लेवा ) जतां तेना मालेक के मुखीनी पण उपर मुजवज रजा लेवी. [ ८८५ ]
वाना वनमां मुकाम लीवा वाद शुं करवं ? त्यां जो साधु आंवाना फळ खावा इच्छे तो जे आंवानुं फळ (केरी) इंडा तथा कीडीओधी भरे होय तेवं अयोग्य फळ नहि लेवु. [८८६]
ܬ
साधु अथवा साध्वी जे आंबा फळ डंडा तथा कीडीओधी रहित छत कापेलुं के कटका पाडेलुं न होय ते अयोग्य जाणी लें नहि. [८८७]
साधु अथवा साध्वीए जे आंवानुं फळ इंडा तथा कीडीओथी रहित छत आ अवकुं कापेयुं होय के तेना जुदा जूदा कटका करेला होय ते फळ योग्य जाणीने लें. [८८८] *
करे
१ कारणयोगे टाका. कलम ८८५ थी ८९९ सुत्री आंवा गॅलडी कसण आवे त्यां ते अचित्त होय तोज वापरवाना भावार्य छे.