________________
२७९]
अध्ययन तेरk. परितावणकरि उवद्दवकरि भूतोवघाइयं, अभिकंख णो भास भासेज्जा । [७७४]
से भिक्खू वा भिक्खुणी वा पुमं आमंतमाणे, आमंतिते वा अप. डिसुणमाणे णो एवं पदेजा;-होले-ति वा, गोले-ति वा, वसले ति वा, कुपक्खे ति वा, घडदासे ति वा, साणे ति वा तेणे ति वा, चारिए ति वा, माई ति वा, मुसावादी ति वा, एयाइं तुर्म, इतियाइं ते जणगा । एतप्पगारं भासं सावज्जं जाव अभिकंख णो भासेज्जा । [७७५]
से भिक्खू वा भिक्खुणी वा पुमं आमतेमाणे आमंतिए वा अपडिसुणमाणे एवं वदेज्जा:-अमुगेति वा, आउसो ति वा, आउसंतो ति __ था, सावगेति वा, उपासमेति वा, धम्मिएति वा धम्मपियेति वा । एयप्पगारं
भासं असावज्जं जाव अभूतोवधातियं अभिकंख भासेजा । ७७६]
साप उपनावनारी, कोइने उपद्रव करनारी या जीवयात करावनारी-सत्य भाषा या मृपा भाषा या व्यवहारु भाषा जाणी झीने कदापि नहि बोलची. [७७४] ' मुनि अथवा भार्याए कोइ पण पुरुपने वोलायतां अथवा रोलान्या छ
तां नहि सांभळतो होता सेने एम न कहे, के अरे होल, अरे गोल (गुलाम), __अरे पल (पांढाळ), अरे कुपक्ष, अरे घडदास, अरे कूतरा, अरे चोर, अरे व्य
भीचारी भरे कपटी, अरे जूग, इत्यादि अथवा तुं भावो छे या तारां मायाप आवाणे इत्यादि भावी रीतनी दोपित भाषा मुनिए नहि घोलवी. [७७५)
किंतु कोह पण पुरुपने मुनि अथवा आर्याप लावता अथवा बोलाव्या पता तेणे नडि सांभळतां आ प्रमाणे नेने योलाव हे अमुक, हे आयुष्णन्, हे आयुष्यत्वे, हे श्रायक, हे उपासक, हे धार्मिक, हे पपमिय, इत्यादि. आवी तरेही निदोष भाषा पापर. [७७६] .
