________________
[२७०
आचारांन-मूळ तथा भापान्तर. से भिक्खू वा भिक्षुणी वा अहारातणियं दुईजमाणे अंतरा से पाडिपहिया उवागच्छेना । तेणं पाडिपहिया एवं बदेज्जा:- “ आउसंतो समणा, के तुन् ?" जे तत्थ सवरातिणिए से भासेज वा वागरेज वा । अहारातिणियस्स भासमाणस्स वियागरमाणस्स वा णो अंतराभासं भासे ज्जा । ततो संजयामेव मामाणुगामं दुईजेजा। [७५७] ..
से भिक्खू वा भिक्खुणी वा गामाप्णुगाम दुईजमाणे अंतरा से पाडिपहिया आगच्छेज्जा । सेणं पाडिपहिया एवं वदेजा:-" आउंसंतो समणा, अवियाई एत्तो पडिपहे पासह, तंजहा, मणुस्सं वा गोणं वा महिसं वा पसु वा पक्खि वा सिरीसि वा जलचरं वा, आइक्खह दंसेह. " तं को आइक्खेजा, णो दंसेज्जा, णो तेसिं तं परिष्णं परिजाणेज्जा, तुसिणीओ उवेहेजा, जाणं वा, णो जाणते वएन्जा । तओ संजयायेव गामाणुगाम् दुइजेज्जा (२५८
मुनि अथवा आयार पोसाथी अधिक गुणवान साधु माथे प्रामाम क. रतां वच्चे कोइ वटेमाणु म अने ते पुष के " हे आयुष्मन् श्रमणो, तमे कोण छो?" तो आनो जवाव अधिक गुणवाळा मुनिए वाळवो भने तेनी बच्चे बीजा मुनिओए कशुं न वोलघु. किंतु संभाळ-पूर्वक वा कर. [७५७]
मुनि अथवा आर्याने ग्रायानुप्राग फरतां बच्चे कोइ वटेगा मळे अने ते पुछे के हे आयुप्मन् श्रमंगो, तमे आ रस्तापर जो कोई मनुष्य, वळद, पाडं अन्य जानवर, पक्षि, सर्प के जळचर जंतु जोयु होय तो कहो अने घतावो" त्यारे मुनि के आर्याए ते वावत तमने कंइ पण कहे के वताव नहि. अने तेमना ते सवालने कशी रीते पण स्वीकार न करता मौन धरी रहे. अथवा तो सरु जाणता छतां पण "जागुं छं एम नं पोलवू" अने संभाळपूर्वक ग्रामानुगा फरता रहे. [७५८]
