________________
आचारांग - मूळ तया भाषान्तर
सङ्क्रा
1
इहखलु पाईणं वा पडीणं वा दाहिणं वा उदीणं वा संतेगइया भवंति । तेसिं च णं आयारयोयरे णा सुणिसंते भवइ, जाव तं रोयमाणेहिं बहवे - समण - माहण - अतिहि - किवण - वणीसए पगणिय पगणिय पमुद्दिस्स तत्थ तत्थ अगारिहिं अगाराई चेड्याइं भवति, तंजहाः - आएसणाणि वा जाव भवणगिहाणि वा । जे भयंतारो तह पगाराई आएसणाणि वा जाव णगिहाणि वा उवागच्छंति इतरातरेहिं पाहुडेहिं वइंति, अय- माउसो, महावज्जकिरिया विभवइ । (६७४)
[२२]
इहखलु पाईणं वा पडीणं वा दाहिणं वा उदीर्णवा संतेगइया सड्ढा सर्वति, जाय तं रोयमाणेहिं बहवे समण जाए समुद्दिस्स तत्थ तत्थ अगारीहिं अगाराई चेहयाई भवंति तं जहा; - आएसणाणि वा जाव भवणगिहाणि वा । जे भयंतारो तहप्पगाराई आएसणाणि वा जाव भवणगिहाणि वा उवागच्छंति इयरायरेहिं पाहुडेहिं वट्टति, अय- माउसो सावज्जकिरिया विभवइ । ( ६७५)
जाळु जीवो य के तेमने मुनिना श्रद्धा धरीने घणा गण बाण निर्धार करने यानी चणी राखे के
क्रया
या जगत्यां चार वाजु केलाएकक आचारनी कशी माहित नथी होती तोपण अतिथि दीनता ने घाटे छू व मकानों तरफ जे युधि जईन रहे छे ते हे आन नामना दोषपाळी वरात जाणती [६७४]
या जगदां चारे argenएक भी वा एक मुनिओनाउने करी तेगना सारी मकान कागज मुनिश्री ने बसदि नागरी. [३७]
आम
जीवो दोष छे, तेया
व
ना
या गेrपवाळी
