________________
२२६]
आचारांग-मूळ तथा भाषान्तर. लिया, अह भिक्खुपडियाए असणं वा पाणं वा खाइमं वा साइमं वा उबक्खडेज्ज वा उवकरेज वा, तं च भिक्खू अभिकखेज्जा भोत्तए वा पीत्तए वा वियट्टित्तए । वा । अह भिक्खूणं पुयोबदिवा जार जं नो तहप्पगारे उबस्सए ठाणं चेतेज्जा । (६६३)
आयाण मेयं भिक्षुरस गाहावतिणा सद्धिं संवरूमाणस्स:-इहखलु गाहावतिस्स अप्पणो सयट्टाए विरूबरूवाई दारुयाइं भिन्नपुयाई भवंति, अह पच्छा भिक्खुपडियाए विरूवरूबाई दारुयाइं भिंदेज्ज वा किणेज वा पामिच्चेज वा दारुणा वा दारुपरिणाम कट्ट अगणिकार्य उज्जालेज्ज वा पज्जालेज्ज वा तत्थ भिक्खू अभिकंखेज्ज बा आतावेत्तए वा पयावेत्तए वा बियडित्तए वा । अह भिदखूणं पुयोबदिवा जाब जंतहप्पगारे उबस्लए णो ठाणं चेतेजा। [६६४]
से भिक्खू वा भिक्खणी वा उञ्चारपासवणेणं उव्वाहिज्जमाणे रा१ तव विवर्तितुं आसितुं.
माटे जूदी जूदी जातवें भोजन तैयार थएट होय छे. अने जो मुनि तेमने त्यां रहे तो मुनिना माटे पण ते गृहस्थ आहार पाणी तैयार करावे. अने वखते मुनि त आहार पाणी खाना पीना के वापरबानी इच्छा पग करे. एटला माटे तने भल.मग छे के तेणे तेका स्थळे सूळचीज न रहेई. [६६३]
गृह थो साथ वसतां आटमो आ दोष छ,-गृहस्थने त्यां पोताना मारे घणाएक लाकडाओ कापी फाडी राखेला होय छे. अने जो तेमने त्यां शुनि जइ रहे तो पछी तेना सारं तेओ लाकडा फाडे या वेचातां लावे या उधारे लाय अने वळी लाकडा साथे लाकडं घसीने अमि धरखावे अने तेवे वखते कदाच मुनिने अग्नि पासे तापना करवानी इच्छा उत्पन्न धाय. माटे मुनिन ए भलामण छे के तणे तेवा स्थळे रहे नहि. [६३४] |
गृहस्थ साधे वसतां मुनिने नवमो आ दोप छे. ग्रहस्यने त्यां वसता
