________________
[१००]
आचारांग-मूळ तथा भाषान्तर. 'वीरोहिँ पण्णाणमंतेहिं तेसितिए पण्णाण-मुवलब्भ हेच्चा उवसमं फारुसियं समादिवति । (३६९)
वसित्ता बंभचेरंसि आणं तं णो-त्ति मण्णमाणा।।३७०]
अग्धायं तु सोच्चा णिसम्म, “ समणुन्ना जीविस्सामो, " एगे। णिक्खम्म ते असंभवेता विडज्झमाणा कामेहिं गिडा अज्झोववण्णा समाहि-माघाय-मझोसयंता सत्थार–मेव फरूसं वदति । [३७१]
सीलमंता उवसंता संखाए रीयमाणा "असीला" अणुवयमाणस्स बितिया मंदस्स बालया। (३७२)
णियमाणा वेगे आयारगोयर-माइक्खति । [३७३] १ आख्यातं २ आख्यातं ३ प्रज्ञया
पोताना शिष्योने भगाव्याथी ते शिष्योमांना केटलाएक शिष्यों तेवा गुरुमो पासेधी विद्या मेळवीने उपशमने छोड़ी दइ गर्वित थइने उद्धत बनी जाय छे. [३६९]
वळी केटलाएक शिष्यो संयममां जोडायावाद तीर्थकरनी आज्ञानो अनादर करीने सुखलंपट थइ शरीरनी शोभा करवा मंडी पड़े छे. [३७०]
केटलाएक " आपणे सर्वने माननीय थइशं." एम विचारीने दीक्षा ले छ, अने तेथी मोक्षमार्गमां नहि चालतां कामेच्छाथी वळता थका सुखमां मूछित थइ करी विषयोमा ध्यान धरीने तीर्थंकरभापित समाधिने नया सेवता. अने जो तेमने कोइ शीखामण आपे छे तो ते सांभळीने ते शीखामण देनारने ज निंदवा मंडे छे. [ए सर्व एमनी मूर्खाइ जाणवी. ] [३७१]
वळी केटलाएक तो पोते भ्रष्ट छतां वीजा सुशील क्षमावंत अने विवेकया वर्तता मुनिओने पण भ्रष्ट कहेता रहे थे, तेवा पासत्यादिक मंदजनानी तो खरेखर वेवडी मूलाइ जाणवी. [३७२]
केटलाएक पोते संयम नथी पाळी शकता, पण आचार शुद्ध कही बतावेछे तेओनी देवडी मूर्खाइ नथी थती.) [३७३]
