________________
९४ श्रीमद् राजचंद्र प्रणीत मोक्षमाळा.
(४) थइ क्षीण नाडी अवाचक जेवो रह्यो पडी, जीवन दीपक पाम्यो केवळ झंखाइने, - छेल्ली इसे पड्यो भाळी भाइए त्यां एम भाख्यु, हवे टाढी माटी थाय तो तो ठीक भाइने. हाथने हलावी त्यां तो खीजी बुढे सूचव्यु ए, वोल्या विना वेश वाळ तारी चतुराइने! . अरे राज्यचंद्र देखो देखो आशापाश केवो ? जतां गइ नहीं होशे ममता मराइने!
शिक्षापाठ ५०. प्रमाद. धर्मनी अनादरता, उन्माद, आळस, कपाय ए सघळां प्रमादनां लक्षण छे.
भगवाने उत्तराध्ययन सूत्रमा गौतमने का के, हे! गौतम, मनुष्यतुं आयुष्य डाभनी अणीपर पडेला जळना बिंदु जेवू छे. जेम ते विंदुने पडतां वार लागती नथी तेम आ मनुष्यायु जतां वार लागती नथी. ए वोधना काव्यमां चोथी कडीस्मरणमांअवश्य राखवा जेवी छ 'समयं गोयम मापमाए'-ए पवित्र वाक्यना वे अर्थ थायछे. एक तो हे
