________________
॥६७०
४ रमा एकलोज टुं. तेम, हुं पण कोइनो नथी. आ भावना भावनारो जे करे; ते कहे छे. 'अत्र' आ मौनींद्र (जिनेश्वरना) प्रवचनमां आचा०
। सावध-अनुष्ठान त्यागीने दश प्रकारनी साधु-समाचारी पाळवामां यतनावाळो थाय. 'कोऽसौ ?' कोण थाय? ते कहे छे. अनगार-प्रवन्जित दीक्षा लीधेलो होय; ते एकत्वभावना भावतो रहे. [ते पछीना सूत्रमा कहे छे. एटले, आ क्रिया जोडला मूत्रमा
सूत्रम ॥६७०॥ 15 पण लेवी.] 'किंच' वळी, ते सर्व प्रकारे द्रव्यथी अने भावथी मुंड वनीने 'रीयमाणः' संयमअनुष्ठानमां वर्ते छे.
प्रा-केवो बनेलो?
उ-जे अचेल ते अल्प वस्त्रवाळो अथवा जिनकल्पिक संयममा रही योग्य विहार करनारो अंतप्रांत आहार खानारो बने छे, ४ ते पण वधारे प्रमाणमां नहि, ते कहे छे, अवमोदरी (ओछु भोजन) करे, अने उनोदरी तप करतां कदाच प्रत्यनीक [जैनधर्मना । & विरोधीओ जेओ ग्राम कंटक छे तेमनाथी पीडाय, ते वतावे छे, 'स' ते मुनि कुवचनोथी आक्रोश करायलो, दंडा विगेरेथी मरातो, 12 वाळ खेंची काढवाथी लुंचित करेलो (दुःखी थया छतां) पोते पोताना पूर्वकर्मथीज आ उदयमां आव्यु छे, एम मानतो सम्यक् प्रकारे 8 सहन करतो विहार करे; तथा आवी भावना भावे, ४ "पावाणं च खलु भो कडाणं कम्माणं पुब्बिच्चिन्नाणं दुप्पडिकंताणं वेदयित्ता मुक्खो, नत्थि अवेयइत्ता, तवसा वा झोसइत्ता"
पोते पूर्वे दुष्ट रीते जे कृत्यो आचर्या होय, अने दुष्ट कृत्य कर्यापछी तेने आलोचना के तपश्चर्याथी खेरव्यां न होय, ते दुष्ट x पापो कांतो भोगवतां छुटे, अथवा तपश्चर्या करवाथी दर थाय छे.
PERCREARSHRES
वरबाट Aॐ5
