________________
सूत्रम् ,
॥४२९॥
सहीने साधु हमेशां तप अने संयमना उपशममां उद्यमवाळो थाय (अर्थात् गृहस्थ उनाळामां के शियाळामां जीवोने दुःखरुपी-पाणी ४ आचां० छांटवानुं के, अग्नि बाळवार्नु पाप करे छे. तथा हायपीट करे छे, अथवा, बगीचा विगेरेमा जइ वनस्पतिने दुःख आपी पोते सुख
मानी अहंकार करे छे तेQ साधुए न कर; पण सुखदुःखने समभावे सहन करीने समाधिमा रहेq.) हवे समाप्त करतां ए टंड ॥४२९॥ 18 तापने घणा प्रमाणमां सहेवां ते बतावे छे.
सीयाणि य उहाणि य, भिक्खूणं हुति विलहियवाइ। कामा न सेवियवा, सीओसणिज्जस्स निज्जुत्ती २११ ।
परिषह-प्रमाद उपशम-विरति सुखरुप जे पदो पूर्वे ठंडपणे वताव्यां; तथा परिषहतप उद्यम-कषाय शोकवेद अरतिरुप पूर्वे उष्णरूपे वताव्यां छे. ते बधांने मोक्षाभिलाषी साधुए सहेवा; पण, ते सुखनो हर्ष, अने दुःखनो शोक न करवो; ते परिषहोने सम्यक् दृष्टि जीव जो कामनी अभिलाषा दूर करे; तो तेनाथी सहन थाय छे, माटे, नियुक्तिकार कहे छे के:-गमेतेवा परिषह ठंड के, उष्णताइना आवे; तोपण, ते कामो (खोटी इच्छाओ) मां चित्त न राखq तथा कुमार्गे न जq.
आ प्रमाणे, त्रीजा अध्ययननो नामनिष्पन्न निक्षेपो कह्यो. हवे, सूत्र अनुगममा अस्खलित विगेरे गुणवाळू निर्दोष वचन कहे, ते आ छेसुत्ता अमुणी सया मुणीणो जागरंति (सूत्र० १०५)
पूर्व सूत्र साथे एनो संबंध बतावे छे, दुःखोना आर्त (चक्रावा) मां जे भमे ते दुःखी छे, एटले आ लोकमां जेओ भाव ४ निद्रामां अज्ञानी जीवो मुताछे. ते दुःखोना चक्रावामां भमवाथी दुःखी छे. कमु छे केः
44RGA
RESॐॐॐ
