________________
पोताने वधारे पण न आवे ते ध्यानमा राखीने ले, आ हुं मारी बुद्धिथी नथी कहेतो; परंतु जिनेश्वरे आ उद्देशाथी मांडीने हवेपआचा०/ छीनु वधुंए बतावे छे ते कहे छे:
द सूत्रम् ते जिनेश्वर चोत्रीस अतिशययुक्त केवळ ज्ञानीए अर्धमागधी भाषामां को छे, अने बधी भाषावालाजाणे, तेवा शब्दोमां देवता॥३७९॥ 15 मनुष्यनी सभामा कां. आq सुधर्मास्वामी जंबूस्वामीने कहे छे:
४॥३७९॥ तश वस्तु मळतां मने वस्त्र-आहारनो लाभ थयो. हुं लब्धिमान छु, एवो अहंकार न करेः तेम याचवा छतां मळे तो, दीन पण बने एटले वस्तु न मळतां खेद न करे के, मने धिक्कार छे ! हुं मंदभागी छु! के, सर्वने सर्व वस्तु आपनार दातार होवा छतां, मने नथी मळतुं. तेथी साधुए लाभअलाभमां मध्यस्थपणुं राखQ. कयुं छे के:-- "लभ्यते लभ्यते साधु, साधुरेव न लभ्यते । अलब्धे तपसो वृद्धिलब्धे तु प्राणधारणम् ॥" मळे तो सारु, अने न मळे तोपण सारूं. कारण के, न मळे तो, न भोगववाथीतपश्यानो लाभ थशे; अने मळवाथी माणनुं धारण थशे.
आप्रमाणे पिंडपात्र, वस्त्रोनी एपणा वतावी छ।
हवे वधारे न संघरे ते कहे छे. . घj मळे तो मोह न करे; अने वधारे लइने राखी न मुके; एटले थोडो पण संग्रह न करे. जेम आहार वधारे न ले, तेम IS संयम ऊपकरण करतां वधारे वस्त्रपात्र विगेरे न ले, ते सूत्रपां कमु छे के:--
SA-SAA%
I
