________________
१३८
छेदसुत्ताणि
सूत्र ४
'अज्जो !' ति समणे भगवं महावीरे बहवे निग्गंथा निग्गयोओ य आमंतेत्ता एवं वयासी:
"एवं खलु अज्जो ! तीसं मोहगिज्ज-ठाणाई जाई इमाई इत्यी वा पुरिसो वा अभिक्खणं अभिक्खणं आयारेमाणे वा समायारेमाणे वा मोहणिज्जताए कम्मं पकरेइ,
तं जहागाहामओ
१ जे केह' तसे पाणे, वारिमझे विगाहिआ।
उदएणाऽक्कम्म मारेइ, महामोहं पकुव्वइ ॥१॥ २ पाणिणा संपिहित्ताणं, सोयमावरिय पाणिणं ।
अंतो नदंतं मारेइ महामोहं पकुवइ ॥२॥ ३ जायतेयं समारभ बहुं ओर भिया जणं ।।
अंतो धूमेण मारेइ महामोहं पकुव्वइ ॥३॥ • ४ सीसम्मि जो पहणइ, उत्तमंगम्मि चेयसा ।
विभज्ज मत्ययं फाले, महामोहं पकुव्वइ ॥४॥ ५ सीसं वेढेण जे केइ, आवेढेइ अभिक्खणं ।
तिन्वासुभ-समायारे महामोहं पकुवइ ॥५॥ ६ पुणो पुणो पणिहिए, हणित्ता उवहसे जणं ।
फलेण अदुव दंडेणं महामोहं पकुव्वइ ॥६॥ ७ गूढायारी निगूहिज्जा, मायं मायाए छायए।
असच्चवाई णिहाइ, महामोहं पकुन्बइ ॥७॥ ८ घंसेइ जो अभूएणं, अकम्मं अत्तकम्मुणा । __ अदुवा तुमकासित्ति महामोहं पकुन्वइ ॥८॥ ६ जाणमाणो परिसाए, सच्चामोसाणि भासए ।
अक्खीण-झंझे पुरिसे, महामोहं पकुम्बइ ॥६॥ १० अणायगस्स नयवं, दारे तस्सेव धंसिया।।
विउलं विक्खोभइत्ताणं किच्चाणं पडिबाहिरं ॥१०॥
१ यावि। २ सोसावेढेरण।
