Veerstuti

SR No.: 010691
Original Sutra Author: N/A
Author: Kshemchandra Shravak
Publisher: Mahavir Jain Sangh
Publication Year: 1939
Total Pages: 445
Language: Sanskrit, Hindi
Classification: Book_Devnagari
File Size: 16 MB

Page 194

१६८ । । वीरस्तुतिः । “
। असत्य बोलवा, निकृष्टं परिणाम-जुठं बोलनार मरीने मूगो बने छ, अथवा तेने मूक गतिवाळो जीव वनवू पडे छे, ते स्पष्ट बोली शकतो. नयी । कोईने तेनी सम्मति पण प्रिय लागती नथी । मुख रोगथी पीडाय छे, आ.वधु जुठं वोलवानु दुष्ट परिणाम जाणीने कन्यादि सम्बन्धी असत्य कदी पण न वोल, जोइए । असत्य बोलनार मूर्ख-विकलांग-वाणी हीन थाय छ । तेनी वातो सांभळता लोकोने तिरस्कार थाय छे । अने तेना मुखमाथी दुर्गन्ध नीकळे छ । जे लोक विरुद्ध छे, जेथी विश्वासघात थाय छे। जे पुण्यर्नु प्रतिपक्षी छे, तेQ वचन क्यारेय पण न बोलवू जोइए । जे जूठ बोले छे तेनामा तुच्छता आवे छे, ते पोताने छेतरे छे, अधोगति (नरक) मां जाय छे, तेथी जूठ सटा वर्जनीय छ । जूठ प्रमादथी पण न वोलQ जोइए, कारण के हितकार्यरूपी कल्पवृक्ष असत्यरूपी आधी थी पड़ी जाय छ । भूत-भविष्यत्-वर्तमाननी वातोनु पूर्णपणे. जान न होय तो 'ते आम हशे' एम न कहेवू, जे वातमा शंका होय ते न कहेवी, जो त्रणे कालनी वातोमां तद्दन निश्शंक पणु होय तो कहेवी। असत्य बोलवाथी वेर विरोध वधे छे, पोल खुली जवाथी पस्तावो थाय छे, कोई तेना पर विश्वास करतु नथी, वदनामी श्राय छे, कुपथ्यना सेवननी पेठे अनेक दु.खो जूठ बोलवाथी थाय छ । जूठ बोलनार नरक-निगोद-अने पशु योनिमा जन्म मरण करे छ । थोड असत्य बोलनार पण नरक निगोदमा जाय छ । ज्ञानिओए ज्ञान अने चरित्रनु मूल सत्यज वताव्यु छे, सत्यवादिओनी चरण रजथी पृथ्वी पवित्र थाय छे-। जे हमेशा सत्य बोले छे तेने भूत-प्रेत-सर्प-सिंह-कंइ, पण करी शकता नथी। माथु मुडावीने, जटा राखीने, नग्नावस्था धारण करीने, साधु वेश प्रहरीने, अथवा तपश्चर्या करीने जे अमत्य बोले छे, तेने अछूत करता पण वधु निन्द्य समजवो। एक तरफ असत्यनु पाप अने बीजी वाजु आखा संसारना सर्व प्रापो राखवामां आवे तो असत्यनु पाप वधी जाय । लुटारा तेमज व्यभिचारी
ओना पापर्नु प्रायश्चित होय छे पण असत्यवादीने माटे नथी । सत्यना पक्षे देवो पण ऊभा रहे छे, राजा ,पण तेना पर पोतानी सत्ता नथी चलावी सक्रतो, तेने अग्नि उपद्रव,वरी शक्तो नथी, आम सत्यनो महिमा अपार छ । समस्त योगिओए सत्सनी खूवज प्रगसा करी छे, जेमाथी शुभचन्द्राचार्यना केटलाक वचनो आनीचे आप्या,छे। "जे सयमी मुनि.धीरज पूर्वक सामनी रक्षा करे छे, वा मुनिदीक्षानी चुराने वारण करे ले, ते वचनरंपी जंगलमा सत्यरुपी वृक्ष रोपे छ ।”