________________
सवासो गाथानुं स्ववन.
आप हीनता जे मुनि भाषे, मान सांकडे लोकेजी । ए दुर्द्धरत एहनुं दाख्युं, जे नवि फूले फोकेजी ॥ ८० ॥
( २१ )
व्याख्या - ते संवेगपक्षी मुनि गुणरागे पूरा छतां मार्गे मामुक जल ग्रहणादिरूप जे जे जयणा पाछे, ते तेहथी शुभभाव इच्छा योगरूप लहीने पोतानां कर्म टाळे छे. "सम्यतवोत्पत्तिस्थानवचारित्रोत्पत्तिस्थानस्यापि गुणश्रेण्यंतरकोटिकरणासंभवादिति भावः " ते संवेगपक्षी महापुरुष मानसांकडे लोकछते जे मुखे आपहीनता भाषे, ए एहनुं दुर्धरव्रत छे. फोके फूलतो नथी. उक्तंच - " आयरतरसंमागं, सुदुकरं माणसंकडे लोए । संविग्गपक्खिअत्तं, ओसन्नेणं फुडं काउं ॥ १॥” इति उपदेश मालायां ॥ ८० ॥
प्रथम साधु वीजो वर श्रावक, त्रीजो संवेग पाखीजी । एत्र शिव मारग कहीए, जिहां छे प्रवचन साखीजी ॥ शेष ऋण भव मारग कहीए, कुमत कदाग्रह भरियाजी । गृहि यति लिंग कुलिंगे लखीए, सकल दोषना दरियाजी ||८१|| व्याख्या - प्रथम के० पहेलो साधु, वीजो वर के० प्रधान श्रावक, अने त्रीजो संवेगपक्षी, एत्रण शिवमार्ग के० मोक्षमार्ग कहीए. ज्यां प्रवचन उपदेशमाळादिक साखी छे. शेष के० थाकता रह्या जे त्रण, ते भव के० संसारमार्ग कहीए. जे कुमते अनेकदा हे भरेला छे. गृहस्थने लिंगे ब्राह्मणादिक, यति लिंगे निन्हवादिक, कुलिंगे तापसादिक लखीए के० जाणीए. ते केवा ? तोके सकल दोपना दरिया. गाथा - " सावज्जजोगपरिवज्जणार सव्वोत्तमो अ जइधम्मो ॥ वीओसावयधम्मो, तइओ संविग्गपक्खो य ॥ १ ॥ सेसा मिच्छादिट्ठी, गिहिलिंगकुलिंगदव्वलिंगेहिं जह तिण्णि य मोरकपहा, संसारपहा तहा तिष्णि ॥ २ ॥ " इति उपदेशमालायां ॥ ८१ ॥
जे व्यवहार मुगति मारगमां, गुणठाणाने लेखेजी । अनुक्रमे गुणश्रेणिनुं चढवुं, तेहज जिनवर देखेजी ॥ जे पण द्रव्यक्रिया प्रतिपाले, ते पण सन्मुख भावेजी । शुक्लबीजनी चंद्रकला जेम, पूर्ण भावमां आवेजी ॥ ८२ ॥
व्याख्या - जे व्यवहार मुक्तिमार्गमांहे गुणठाणाने लेखे वचनानुष्ठानरूप होय. अनुक्रमे गुणश्रेणिए वती चढवुं तेहज श्रीजिनवर देखे छे. जे पण प्रीति भक्त्यादिरूपे द्रव्य क्रिया ते पाले छे, ते पण शुक्लपक्षनी बीजनी चंद्रकला जेम होय तेम अनुक्रमे पूर्णभावमांदे आवे. एम अभ्यास क्रिया पण सफली तो निजोचिचे ज्ञानी संवेग पक्षीनी क्रिया शुद्धमार्गरूप होय. तेहमांशुं कहेतुं ? ॥ ८२ ॥ तेहज देखाडे छे.
वच सुरेंद्रश्चामीकर तस्यच तथास