________________
(९६) महामहोपाध्याय श्री यशोविजयजी कृत.. कंखमाणे विहरिस्सामि ३। एवं समणसा सवयसा सकायसा पडिजागरमाणे समणोवासए महाणिज्जरे महापज्जवसाणेभवह ॥" अस्यार्थः-त्रण स्थानके समणोवासए के० श्रावक महा निर्जरा महा पर्यवसान करे. वेहज त्रण स्थानक कहे छे केबारे हुं थोडो घणो परिग्गडं के० धन धान्यादिक नव प्रकारनो परिग्रह छांडीश ? केवारे हु, मुंडे भवित्ता के मुंड थइने अगाराओ अणगारय पव्वहस्सामि के० अगार जे घरवास छांडीने अणगारवास अंगीकार करीश ? बीजो मनोरथ सुगम छे. पूर्वनी परे जाणवो. इति ठाणांग त्रीजे ठाणे. तथा वली कडं छे.-"महत्थरूवा वयणप्पभूया, गाहाणुगीया नरसंघमझ । ज भिक्षुणो सीलगुणोववेया, इहुज्जयंते समणोमि जाओ ॥१॥" अस्या व्याख्या-ब्रह्मदत्तने चित्रमुनि कहे छमहत्यरूवा के मोहोटो छे अर्थ जेनो, वयणप्पभूया के० वचन अल्पभूत एवी गाथा, एटले धर्मोपदेशनी गाथा. अणुगीया के अनुकूलपणे कही, तित्थयरे के० तीर्थकरे कही; एटलं बाहेरथी लेइए, नरसंघमझे के० मनुष्यना संघ मध्ये कही छे, जे के० जे गाथा सांभलीने -एटलं पाहेरथी लेइए, भिक्खुणो के० मुनि, सीलगुणोववेया के० शील ते क्रिया, गुण ते ज्ञान-तेणे उववेया के० युक्त थइने इहुजयंते के० जिन प्रवचनने विषे यन करे छे. वाहारयी अर्थ लेइने सूत्र व्याख्यान करवू माटे एम कहीए. में पण तेगाथा सांभलीने, समणोमि जाओ के हुँ अमण थयो. इति-ए उत्तराध्ययनने तेरमे अध्ययनने मेले पण साधुनेज सूत्र भणवू इति त्रयोदशमी गाथार्थ ॥ १३ ॥
___ हवे जे ग्रहस्थने भणावे तेहने दोप देखाडे छे, वाचना देतारे गिहीने साधुने । पायच्छित्त चउमास || कडं निशीथरे तो शुं एवडी ॥ करवी होस निराश ॥ स० ॥१४॥
अर्थ-वाचना देतारे गुरुने साधुने एहवो पाठ कोइ लेखकना दोष थकी जणाय छे. शामाटे जे निशीथनो ताश अर्थ घेसतो नथी. माटे वाचना देतारे गिहीने साधुने । एवो पाठ माये हशे, एम गुरुनो उपदेश छे. हवे अर्थ-धाचना देतां गिहीने के० गृहस्थने वाचना देतां एटले गृहस्थने सूत्र भणावतां साधुने पायश्चित्त, चउमास के० साधुने चतुर्मास प्रायश्चित्त आवे, फयु निशीथे के० निशीथ सूत्रमा कयु छे, तो शुं एवडी करवी होस निराश के तो एवडी आशा विना होंस शी करवी ? एटले कोइ ठेकाणानी सूत्र साखनी आशा विना शी वात करवी ? यता-" से भिक्खु अणउत्थियं पा गारत्थियं वा वाएइ वायत वा साइज्जइ तस्स णं चाउम्मासियं ॥"व्याख्या-से मिक्खु के. जे मुनि अणउत्थियं वा के० अन्य तीर्थने, गारत्थियं वा के० गृहस्थने, वाएइ के० वाचना आपे, वायंत वासाइज्जइ के. वाचना आपतां सहाय दीए, तस्स णं चाउम्मासियं के० तेहने चार मासद् प्रायश्चित्त ॥ इति निशीथ सूत्रे ओगणीशमे उद्देशे अहींयां मूर्ख इंढिा गृहस्थ ते अन्य तीर्थीना गृहस्थ कहेवा जाय पण अन्य तीर्थमां वे वो आवी गया. इति चउदमी गाथार्थ