________________
( ६० )
महामहोपाध्याय श्री यशोविजयजी कृत.
पचोरुहइ के० शिबिका थकी उतरे. तरणं कण्हे वासुदेवे के० तेवारे कृष्ण वासुदेव, थावश्चापुत्तं पुरओ काऊं कं० थावचा पुत्रन आगले करीने, जेणेव अरहाअरिनेनेमि के०ज्यां अरिहा अरिष्टनेमि छे; सन्व तं चैव के बाकी सर्व मेघ कुमारनी परे कहेतुं अहीयां कृष्ण महाराजे लोकनां घर निर्वाह करयां; तेमां हिंसा लागे के नहि ? ते विचारजो. इतितृतीय गाथार्थ ॥ ३ ॥
कुणिक राय उदायन कीधां | वंदन मह सुविविके ॥ पहाया कय बलिकम्मा कहिया ॥ तुंगीय श्राद्ध अनेक ॥ सु० ॥ ४ ॥
अर्थ - वली कुणिकराय के० कुणिकराजाए, बंदनमह के० घणे आडंबरे वांदवाना महोत्सव करया. एटले प्रभुजीने सामाइयां करयां, ते श्री उववादसूत्रमां विस्तार घणो छे; ते लखतां ग्रंथ घणो वधे माटे लखता नथी. वली उदायन के० उदाइ राजाए पण सामइयां करयां. ते श्री भगवतीसुत्रमां शतक तेरमे उद्देशे छठे अधिकार छे. तथा च तत्पाठ–“तएणं उदायणे राया इमी से कहाए लट्टे समाणे हट्टह कोडंवियरिसे सहावेत, सद्दावित्ता एवं वयासी, खिप्पामेव भो देवाशुप्पिया वीतभयं नगरमभितरवाहिरियं जहा कोणीओ उबबाईए जाब पज्जूवासेइ ।।” अस्यार्थ-तएणं उदायणे राया के० तेबारे उदाहराजाए, इमीसे कहाए लखट्टे समाणे के० वीरस्वामिने आव्यानी कथा पामे थके. हट्ट के० हर्ष पामे. संतोष पामे. कोडुंचियपुरिसे सहावेइ के० कौटुंबिक पुरुषने बोलावे. बोलावीने एवं बयासी के० एम कहे. खिप्पामेव भो देवाणुप्पिया के भो देवानुप्रिय शीघ्र, वीतभयं नयरमभितरवाहिरिय के० ए वीतभयनगर मध्ये तथा वाहेर शणागारो. इत्यादिक. जहा कोणिओ उबवाईए के ० जेम कुणिक राजा उववाह सूत्रमां कह्या छे तेम कहेतुं जान पज्जु वासेइ के० यावत् प्रभुजीनी सेवा करे. एम कूणिकने, उदाइने, सामईयामां हिंसा लागे के नहीं ? ते विचारजो. तथा, व्हाया कयवलिकम्मा के० करचां छे बलिकर्म-पूजाकर्म जेणे एहवा, लुंगी श्राद्ध अनेक के० तुंगीया नगरीना अनेक श्रावक वखाण्या छे. ते भगवतीसुत्रना शतक वीजे उदशे पांचमे छे, ते श्रावक पूजा करे ते अरिहंत विना वीजा कोण देवनी करे ? ते विचारजोजी. तथा बलिकर्म ते पूजाज छे. शामाटे जे ज्ञातासूत्र मध्ये - "तएण मल्ली विदेहवररायकन्ना व्हाया जाब पायच्छित्ता सव्वालंकारविभूसिया वहूहि खुज्जाहिं नाव परिखित्ता ||" अहिंयां वे वार सरखो पाठ छे; ते माटे मल्लिए कय वलिकम्मा के० वे चार देव पूजा करी. अप्पणो पडिमं कारेइ के० पोतानी प्रतिमा भरावी वली नित्य आहार कवल मूक्यो. तेहमां पण जीवनी उत्पत्ति थाय. पण ते हिंसामां नहीं. बली यतिना पडिकमणसूत्रमहे ॥ 'मंडिपाहुडिआए वलिपाहुडिआए ।' ए पाठ छे. मंडिपाहुडियाए के भीखारीने माटे ढांकणीमांहे धान घाल्युं ते ले नहीं, बलिपाडुडि
|