________________
;
(५८)
महामहोपाध्याय श्री यशोविजयजी कृत.
वेह के० रंघावो. तरणं अम्हे के० तेवारे आपण, विचलं असणं इत्यादिक सुगम छे. तेहने आस्वादन करतां थकां थोडं खानुं, घणुं तजः ते आस्वाद कहीए, शेलडीनी पेरे, तथा विसाएमाणा के० विशेषे स्वाद करतां खजर प्रमुखनी पेरे घं खातां योद्धुं काढी नाखतां, परिभाएमाणा के० अन्योन्य देतां परिभुंजेमाणा के अन्नाटिकनी पेरे सर्व वावरतां पाखी संबंधी पोसह, पडिजागरमाणा के० पालता थका, विहरिस्सामि के० विचरथं. इति. एम ठराव करीने पट्टे व परिणामे घेर जड शंखेतो निराहार पोसह करचो. ते 'सुदक्खुजागरिका' एम भगवंते वखाप्यो. ते माटे वीजा श्रावकना पक्खिय पोसह वखोडया न कहीए. जेम घना अणगारनो तप वखाप्यो एटले बीजा अणगारनो तप वखोडयो न कहीए. जिनशासनमां सर्व करणी शक्ति प्रमाणे लेखेछ: ते माटे ए साहमिवत्सल करतां हिंसा तमारे लेखे यह जोड़ए: पण जतना तथा भक्ति होय त्यां दोष न लागे एम मानीए तो सूत्रमां समु लागे. तथा वली. घरनिर्वाह चरण लिए तेहनां के० जे चारित्र लीए तेना घरनो निर्वाह, हरि कीध के० कृष्णे करचो छे. ते ज्ञातामां के० ज्ञातामृत्रमध्ये कर्तुं छे वे हिंसा. कृष्ण केम नहीं लागे ? अहीयां तो जतना पण नयी, तथा च ज्ञातामूत्रं - "तएणं से कण्डे वासुदेवे थावच्चापुत्त्रेणं एवं वृत्ते समाणे कोडंवियपुरिसे सहावे. सहावेड़ता एवं वयासी, गच्छह णं देवाशुप्पिया बारवए नयरीए सिंघाडगतिगजाब पहेसु हत्थिखंघवरगया महया महया सडेणं उग्घोसेमाणा उग्घोसणं करेह । एवं खलु देवाणुप्पिया यावच्चापुते संसार भडब्बिगो भीए जम्म मरणाणं इच्छा अरहओगं अरिहनेमिस्स अंतिए मुंडे भविता पव्वडचए. तं भो खल्ल देवाणुप्पिया राया वा जुनराया वा देवी वा कुमारो वा ईसरो वा तलबरं वा कोर्डवियसेद्विसंणावसत्यवाडे वा यावचापुचं पत्रर्यंतमणुपब्चयति तस्स णं कन्दे वासुदेवे अणुजाणड. पच्छाउरस्सावि य से मित्तणाह जोगखेमं वमाण पडिवहर चि घोसणं घोसेह. जाव घोसेः । तएणं यावच्चापुत्तस्स अणुराएणं पुरिससहरूपं णिक्खमणाभिम्मुहं व्हायं सव्वालंकारविभूसियं पचेयं पचेयं पुरिससहस्सवादिणीस सिवियामु दुरुडं समाण मिचणाइपरिवुडं यावच्चापुत्तस्स अंतियं पाउन्भयं । तरणं कण्हे वासुदेवे पुरिससहस्सनंति यं पाडव्भवमाणं पासड़. कोडं वियपुरिसे सहावे. सहावेड़ता एवंवयासी, जहा मेहस्स णिरकमणाभिसेओ तहेत्र सेयापोएहि व्हावे जाब अरहओ अद्विनेमिस्स छत्ताइछत्तं पडागाइपडागं पासेइ. विज्जाहरचारणे जाव पासित्ता सीयाओ पचोरुहइ । तरणं कण्हे वासुदेवे यावच्चापुत्तं पुरओ काउं जेणेव अरहाअरिट्टनेमि सन्नं तं चेत्र ||" इति ज्ञातासूत्रे अध्ययन पांचमे ॥ अस्यार्थ-तएण से कण्हे वासुदेवे के नेवारे ते कृष्णवासुदेव, यावत्रापुचेणं एवं बुसमाणे के० यावच्चापुत्रे एम कहे थके एटले कृष्णने थावचापुत्रे कर्तुंः जे भरणयी रखवालो तो रहुं एम कहे यके, कोटुंबियपुरिसे सहावे के० कौटविक पुरुषने बोलावे. वोलावीने एवं वयासी के०एम कहे. गच्छहणं देवाणुप्पिया के हे देवानुप्रिय, जाओ. वारखइएनबरीए के ० द्वारकानगरीने विषे, सिंघाडगतिगजाव पसु के० सींगोडाने आकारे
I