________________
( १२६ )
चारणा परिमल्स वंसस्स मणोज्जे गुणे गायन्ति ।
दहमुह पारमवलम्बीअ । सासू कोडिए दीवे काऊणं घरं
पिलोसो सव्वमाखइ |
चिज्जत्थीहिं बहुं तिक्खं तह अ
अलंकुणड़ ।
त्रिलं वत्युं न जेमीअइ ।
आयरिसम्मि सासूए मुहं देक्खि
अप्पज्जा किलिट्ट्ठाणि कम्मसाई न । मोरो वरिहाई चान्नन्नं छज्जन्ति । करन्ति । | साहुणी सलाहं पि अवमणन्ति । दहमुहस्स वि दहाई मुहाई समरे रामस्स वन्धू छिन्दीअ । चारणा हिरीए रहिआ हवन्ति । वग्घो सव्वे जीवे डरावेइ । कम्मसाउ विरम |
ज्जइ ।
कुल्लाए जलं नीहरिऊण रुक्खाण
मूलम्मि गच्छइ ।
इंगिअज्जा एहि थोका अस्थि । सो तं परामरिसं करावे |
मामी सेराई रम्माई पुप्फाई मेइ-1 णीअ चिणिहि ।
रावणना मुकुटमां पीछां देखातां । पोतानी प्रतिज्ञामां निश्चल माणसो हतां. कार्यमा जय पामेछे. निश्चल माणसो एकज काम पुरुं ते चारण शरम विना जेम तेम करे छे. वोल्यो. 'धर्मनुं जणाववुं' ए काम पृथ्वीमां उत्तम छे. वाघथी शूर माणसो थोडुं पण
ज्यारे त्यारे माणसोन भूले छे. विजयधर्मसूरिए मुनि इन्द्रविजय
नामना इंगितज्ञ शिष्यने भणावी पोतानी पासे राख्या. मागशर मासमा पर्वतो उपर वरफ
डरता नथी.
सारा माणसो पापने तिरस्कारे छे. (हूं) कोइनी साथे रमीश नहि. तेणे मने शणगार्यो. ते माथी पावडी फेंकतो हवो.
होयछे.
मध्याहनमां पण साधुओ नदीकांठे सूता हता.
