________________
महावीर-वाणी
( १०५)
सुई च लद्धंसद्धं च, वीरियं पुण दुल्लहं । वहवे रोयमाणा वि, नोय णं पडिवज्जए ॥१०॥
( १०६ )
माणुसत्तम्मि पायानो, जो धम्म सोच्च सरहे । तवस्सी वीरियं लद्धं, संवुड़े निद्धणे रयं ॥११॥
( १०७ )
सोही उन्जुयभूयस्स, धम्मो सुद्धस्स चिट्ठइ । निव्वाणं परमं जाइ, घयसित्ते व पावए ॥१२॥
( १०८ )
विगिच कम्मणो हेडं, जसं सचिणु खन्तिए। सरीर पाढवं हिच्चा, उट्ट पक्कमई दिसं ॥१३॥