________________
१७६
श्रीदशवेकालिकसूत्रे
कोऽपि शय्यातरी देशान्तरं प्रस्थितः स्वगृहाद्वहिर्गत्वा कुत्रचित् तिष्ठेत्, तत्र यदि गृहादन्यस्थानाद्वाऽशनपानादिकं तदर्थमानीतम्, अथवा वहिः प्रदेश एव निष्पादितं चेत् तदा तदशनादिकं साधोरकल्प्यम्, रात्रिवासाथै वहिर्गतस्य साधोस्तु पुनः कल्प्यमेव ।
यदि शय्यातरोऽन्यदीयगृहेऽन्यदीयमन्नादिकं परिवेषयेत् तत्रापि शय्यातरेण दीयमानमन्यदीयमप्यशन - पानादिकं साधोरकल्प्यम् ।
,
साधोर्भिक्षादाने शय्यातरस्य सहगमनरूपनिमित्तत्वे सति तत्र भिक्षाग्रहणमकल्प्यम् । ग्रामाद्वहिर पि शय्यातरीयगोशाला दिसत्त्वे तदीयदुग्धादिकं साधोरकल्प्यम् ।
नीय नहीं है । कोई शय्यातर परदेश जा रहा हो, और घरसे निकलकर कहीं बाहर ठहर गया हो, तो भी उसका अन्न-पान ग्राह्य नहीं है, भलेही वह अन्न-पान घरसे उसके लिए लाया गया हो या अन्य स्थानसे लाया गया हो अथवा वहीं पर तैयार किया गया हो । यदि रात्रिमें निवास करनेके लिए साधु बाहर चला गया हो तो कल्पनीय है ।
शय्यातर, दूसरे गृहस्थके यहां उसी दूसरे गृहस्थका अन्नादि परोस रहा हो तो भी उसके हाथसे दिया हुआ आहार कल्पनीय नहीं है । यदि किसी भिक्षाकी प्राप्तिमें शय्यातर निमित्त हो अर्थात् दलाली करे तो वह भिक्षा भी साधुको ग्राह्य नहीं है ।
गांव से बाहर शय्यारकी गोशाला आदि हो तो वहांका दूध आदि भी साधुको ग्राह्य नहीं है ।
તર પરદેશ જઈ રહ્યો હોય અને ઘરમાથી નીકળીને કયાંક બહાર રહ્યો હૈય તે પણ એનું અન્ન-પાન ગ્રાહ્ય ખનતું નથી, પછી ભલે એ અન્ન-પાન ઘેરથી એને માટે લાવવામાં આવ્યુ હાય અથવા અન્ય સ્થાનથી લાવવામાં આવ્યુ હાય, યા ત્યાંજ તૈયાર બનાવવામા આવ્યુ હાય જો રાત્રે નિવાસ કરવાને માટે સાધુ મહાર ચાલ્યા ગયા હોય તે કહ્યું છે
શય્યાત, ખીજા ગૃહસ્થને ત્યા એ ખીજા ગૃહસ્થના અન્નાદિ પીરસે તાપણુ એના હાથથી અપાતા આહાર કલ્પે નહિ જે કેાઇ ભિક્ષાની પ્રાપ્તિમા શય્યાતર નિમિત્ત હાય અર્થાત્ દલાલી કરે તે એ ભિક્ષા પણ સાધુને ગ્રાહ્ય થતી નથી. ગામની બહાર શખ્યાતરની ગેાશાળા આદિ હાય તે ત્યાંનું દૂધ વગેરે પશુ સાધુને ગ્રાહ્ય અને નહિ
