________________
अजित-संभवनाथ-स्तवन
१७१ ते निसि हो प्रभु ते निसि सुख में जाई, दरसण हो प्रभु तुझ देखी करी जी । हीयडउ हो प्र० हेज भराई,तन मन हो प्र. आंखडीया ठरीजी॥२॥ सूधई हो प्र. मन सुध भाव, सेवा हो प्र० कीजइ ताहरी जी। तउ तु हो प्र. करुणा आणी, आस्या हो प्र० पूरई माहरीजी॥३॥ साहरइ हो प्र. तउ नव निद्धि,कुमणा हो प्र०नही किणी वातरीजी । लहीयइ हो प्र. सुखनी वृद्धि,ताहरी हो प्र. सुनजर हुइ खरीजी ।४। सहुनउ हो प्र० तु रखवाल, तारक हो प्र. तु त्रिभुवन तणउजी । भवदुख हो प्र. माहारा टालि, तुमने हो प्र. स्यु कहीयइ घणउजी।५) मोटा हो प्र. न दीयइ छेह, जाणी हो प्र० सेवक आपणा जी । राखड हो प्र. निवड सनेह, मोटां हो प्र. गण मोटां तणाजी ॥६॥ त्रीजउ हो प्र. संभवनाथ, सेना हो प्र. नंदन वंदीयइ जी । पूजी हो प्र० प्रभुना पाय, कहइ जिन हो प्र. हरख आणंदीयइजी ।७/
संभवनाथ स्तवन
__ ढाल-रसीयानी सुखदायक संभव जिन सेवीयइ,भेली अधिकउ रे भाव । मोरा आतम त्रिकरण सुध प्रभुस्युचित लाईयइ, चूकी जड़ नहीं रे चाव ।मो.१ जेहनइ नामइ तन मन ऊलसइ, दउलति दीठां रे थाइ । मो० । भेव्यां भावठि भाजइ भव तणी, सेव्यां सहुं दुख रे जाइ ।मो. २ सु.। दास निरास न मूकइ आपणा, पूरइ वंछित काज । मोरा० । मोटा ते मन राखइ सहुतणा, अधिक वधारइ रे लाज ॥मो. ३॥
