________________
१७२
संबुद्धो सो तहिं भगवं परं संवेगमागओ । आपुच्छम्मापियरो पव्वए अणगारियं ॥ १० ॥
जहित्तु संगं च महाकिले सं
महन्तमोहं कसिणं भयावहं ।
परियायधम्मं चभिरोयएज्जा
अहिंस सच्चं च अतेणगं च
पडिवज्जिया
वयाणि सीलाणि परमहेय ॥ ११ ॥
तत्तो य वम्भं अपरिग्गहं च । पंच महव्वयाणि
चरिज्ज धम्मं जिणदेसियं विऊ ॥ १२ ॥
सव्वेहि भूएहिं दयाणकम्पी
सावज्जजोगं
खन्तिक्खमे संजयवम्भयारी । परिवज्जयन्तो
चरिज्ज भिक्खू सुसमाहिइन्दिए ॥ १३ ॥
कालेण कालं विहरेज्ज र
उवेहमाणो उ
वलावलं जाणिय अप्पणी य ।
सीहो व सद्देण न संतसेज्जा
उत्तरज्झयणं
वयजोग सुच्चा न असम्भमाहु || १४ ||
परिव्वज्जा
पियमप्पियं सव्व तितिक्खएज्जा ।
न सव्व सव्वत्थऽभिरोयएज्जा
न यावि पूयं गरहं च संजए ॥ १५ ॥
माणवेहि
जे भावओ संपगरेइ भिक्खू ।
अगछन्दाइह
भयभेरवा तत्थ उइन्ति भीमा
दिव्वा मणुस्सा अदुवा तिरिच्छा ॥ १६ ॥
