________________
१६४
'उत्तरज्झर्ण
हिमं अभयणं
महा नियण्ठिज्जं
सिद्धाणं नमो किच्चा संजयाणं च भावओ । अत्यधम्मगई तच्चं अणुर्साट्ठ सुणेह मे ॥ १ ॥
प्रभूयरयणो राया सेणिओ मगहाहियो । विहारजत्तं निज्जाओ मण्डिकुच्छिसि चेइए ॥ २ ॥
नाणादुमलयाइण्णं नागापविखनिसेवियं । नाणाकुसुमसंछन्नं उज्जाणं नन्दणोवमं ॥ ३ ॥
तत्थ सो पासई साहुं, संजयं सुसमाहियं । निसन्नं स्वखमूलम्मि सुकुमालं सुहोइयं ॥ ४ ॥
तस्स रूवं तु पासित्ता, राइणो तम्मि संजए । अच्चन्तपरमो आसी अउलो रूवविम्हओ ।। ५ ।।
अहो ! वणी अहो ! रूवं अहो ! अज्जस्स सोमया । अहो ! खन्ती अहो ! मुत्ती अहो ! भोगे असंगया ॥ ६ ॥
तस्स पाए उ वन्दित्ता काऊण य पयाहिणं । नाइदूरमणासन्ने पंजली पडिपुच्छई ॥ ७ ॥ तरुणो सि अज्जो ! पव्वइओ, भोगकालम्मि संजया ! | उवट्ठिओ सि सामण्णे एयमट्ठ सुणेमि ता ॥ ८ ॥
अणाहो मि महाराय ! नाहो मज्झ न विज्जई । अणुकम्पगं सुहिं वावि, कंचि नाभिसमेमहं ॥ ६ ॥
