________________
१३४
उत्तरायणं मा हू तुमं सोयरियाण सम्भरे
जण्णो व हंसो पडिसोत्तगामी । भुंजाहि भोगाइ मए समाणं
दुक्खं खु भिक्खायरिया विहारो ॥ ३३ ।। जहा य भोई ! तणुयं भयंगो
निम्मोयणि हिच्च पलेइ मुत्तो। एमए जाया पयहन्ति भोए
ते हं कहं नाणुगमिस्समेक्को ? ।। ३४ ।।
छिन्दित्तु जालं अवलं व रोहिया
मच्छा जहा कामगुणे पहाय । धोरेयसीला तवसा उदारा
धीरा हु भिक्खायरियं चरन्ति ।। ३५ ।।
नहेव कुंचा समइक्कमन्ता
तयाणि जालाणि दलित्तु हंसा। पलेन्ति पुत्ता य पई य मज्झं
ते हं कहं नाणुगमिस्समेक्का? ।। ३६ ।। पुरोहियं तं ससुयं सदारं
__ सोच्चाऽभिनिक्खम्म पहाय भोए। कुडुम्वसारं विउलुत्तमं तं
रायं अभिक्खं समुवाय देवी ।। ३७ ।। वन्तासी पुरिसो रायं! न सो होइ पसंसिओ। माहणेण परिच्चत्तं धणं आदाउमिच्छसि ॥ ३८ ॥ सव्वं जगं जइ तुहं सव्वं वावि धणं भवे। सव्वं पि ते अपज्जत्तं नेव ताणाय तं तव ।। ३६ ॥
