________________
बारसमं अज्झयणं
जक्खा हु वेयावडियं करेन्ति
तम्हा हु एए निहया कुमारा || ३२ ||
अत्थं च धम्मं च वियाणमाणा
तुम्भे न वि कुप्पह भूइपन्ना
तुब्भं तु पाए सरणं उवेमो
समागया सव्वजणेण अम्हे ॥ ३३ ॥
१२१
अच्चे ते महाभाग ! न ते किंचि न अच्चिमो । भुजाहि सालिमं कूरं नाणावंजण संजुयं ॥ ३४ ॥
इमं च मे अस्थि पभूयमन्नं
तं भुजसू अम्ह अणुग्गहट्ठा । वाढं ति पडिच्छइ भत्तपाणं
मासस्स ऊ पारणए महत्पा || ३५ ॥
तहियं
गन्धोदयपुष्पवासं दिव्वा तहिं वसुहारा य वुट्ठा । पहयाओ दुन्दुहीओ सुरेहिं
आगासे अहो दाणं च घुटु ।। ३६ ।।
सक्खं खु दीसह तवोविसेसो
सोवागपुत्तं
न दीसइ जाइविसेस कोई । हरिएस साहू
जस्सेरिसा इड्ढि महणुभागा ।। ३७ ।।
किं माहणा ! जो समारभन्ता
उदएण सोहिं वहिया विमग्गहा ? | जं मग्गहा बाहिरियं विसोहिं
न तं सुदिट्ठ कुसला वयन्ति ॥ ३८ ॥
