Jain Katha Ratna Kosh Part 06

SR No.: 010251
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Total Pages: 405
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 46 MB

Page 182

१७०
जैनकथा रत्नकोष नाग हो. पौष्टिकता पण उत्कृष्ट, एवं बीजोतं आस्वादन करीने राजा घणो हर्ष पा म्यो. कोटवालने आदर देने पूबवा लाग्यो. ए बीजोरुं क्याथी पाम्या. कोटवाल बोल्यो, नदीना पूरमा तणातुं श्रावतुं मन्यु. राजा बोल्यो ए बीजोरानी मूल उत्पत्ति खोली काढो. त्यारे ते पण नदीने खोलवाला ग्या. त्यां आगल जतां एक वन दीतुं. ते वनमां पेसवा मांमयुं, एटले पासे गोवालिया हता ते बोल्या रे ना ! जे कोइ एमांथी फल ले डे, ते निश्चें मरण पामे , माटे विचारी काम करजो. ते सांजली कोटवाल पाडो बल्यो. जे कारण माटे “मरण समं नहि नयं” तेणे आवीनेराजा ने कह्यु. राजा पण सर्व मर्यादा मूकीने एम कहेतो हवो के, आपणा नगरमा वारो बांधो. नित्य एकेकुं मनुष्य जश्ने बीजोळं लावे. ते सांजली ने कोटवाल पण नित्य संर्वलोकना नामनी चीती लखी. एक घडामां नाखीने कुमारी कन्या पासे चिती कढावे. तेमां जेना नामनी पत्री नीक ते, ते जमराजानी दूती सरखी लोकने लागे, अने ते पुरुष बीजोसें त्रो डे, एटले मरी जाय, ते बीजोकै कोटवाल लावीने निरंतर राजाने थापे. ए रीतें लोकोनो क्ष्य थतो हवो. सर्व नगरना लोक नयनांत थता रह्या के, आज मरवानो वारो श्रावशे, के काल आवशे.
हवे एक दिवसें जिनदास नामें श्रावकनी चिती नीकली. त्यारे ते श्रा वकें, घरदेरासरमां पूजा करी, घरमां स्वजन कुटुंबने खमावीने सागारी प चरकाण कयं के, जो ए उपसर्गथी जीवतो आवीश, तो थाहार पाणी जेश. अन्यथा जावजीव सूधी पञ्चरकाण . पडी ते श्रावक अदीन मन थको जाणिय लीला वनमांज पेसतो होय नहि !!! तेम वनमां बीजो से लेवा जतो हवो. त्यां ते महाबुद्धिवंत, धीर पुरुष, गाढे स्वरें, ' नमो अरिहंताणं' कहेतो थको वनमां पेतो. ते समये ते वननो अधिष्ठाय क दुइ व्यंतरदेव पूर्वनवे व्रत विराधीने उपन्यो , ते नमस्कार सांजल वाथी तेने पाउलो नव सांजस्यो. तत्काल प्रतिबोध पाम्यो. हाथ जोडी प्रत्य ६ थइ श्रावकने नमस्कार करी घणी नक्ति पूर्वक कहेतो हवो के, हे जिन दास ! तमेंज महारा गुरु बो, सदा पूजवा योग्य बो, तमे मने धर्म पमा ज्यो, पापथकी वास्यो, माटे याजयी घेर बेग हुँ तमने बीजोरूपहोचाडीश. जिनदास श्रावक कृतकृत्य थइ पाडा याव्या. राजाने सर्व व्यतिकर